داروهای ضدٌ التهابی غیر استروئیدی

تئوفيلين

تئوفيلين، کافئين،و ساير متيل‌گزانتين‌ها مهارکننده‌هاى فسفودى‌استراز هستند که تجزيه AMP حلقوى را کاهش مى‌دهند، و بنابراين فعاليت‌هاى کاتکول‌آمين‌هاى آندوژن افزايش مى‌يابد. استفراغ، بى‌قراري، تحريک‌پذيري، آژيتاسيون، تاکى‌پنه، تاکيکاردى و ترمور شايع است. کوما و دپرسيون تنفسي، تشنج‌هاى ژنراليزه تونيک - کلونيک و پارسيل، آريتمى‌هاى دهليزي، آريتمى‌هاى بطني، و فيبريلاسيون اتفاق مى‌افتد. گاهى رابدوميوليز همراه با نارسائى حاد کليه ديده مى‌شود. اختلالات آزمايشگاهى شامل کتوزيس، اسيدوز متابوليک، افزايش آميلاز، هيپرگليسمي، و کاهش پتاسيم، کلسيم، و فسفر است.

درمان نيازمند تجويز فورى شارکول فعال ‌شده هر ۴-۲ ساعت به مدت ۲۴-۱۲ ساعت پس از مصرف است. متوکلوپراميد و اوندانسترون را مى‌توان جهت کنترل استفراغ داد. تاکى‌آريتمى‌ها را با پروپرانولول و آنتى‌آريتميک‌هاى استاندارد درمان مى‌کنند. هيپوتانسيون نياز به افزايش حجم دارد. تشنج با بنزوديازپين‌ها و باربيتورات‌ها درمان مى‌شود. فنى‌توئين مؤثر نيست. انديکاسيون همودياليز و هموپرفوزيون در صورت مصرف حاد عبارت است از: سطح سرمى (>۵۰۰μmol/L (۱۰۰mg/L و در صورت مصرف مزمن: سطح سرمى (> ۳۰۰μmol/L - ۲۰۰< (۶۰mg/L-۴۰. دياليز نيز در بيماران دارى سطوح سرمى پائين‌تر که دچار تشنج يا آريتمى مقاوم به دمان هستند انديکاسيون دارد.

تاليوم

تاليوم به‌عنوان حشره‌کش در آتش‌بازى‌ها، در کارخانجات به‌عنوان يک عيار، و در تصويربردارى قلبي، کاربرد دارد.مسموميت اپيدميک با آن به‌دنبال مصرف غلات آلوده به تاليوم ديده شده است. تظاهرات حاد شامل تهوع و استفراغ، شکم درد، اسهال خوني، و هماتمز است. تظاهرات بعدى عبارتند از: گيجي، سايکوز، کره آتتوز، سندرم مغز ارگانيک، تشنج، کوما، و نوروپاتى حسى و حرکتي. اثرات سيستم عصبى اتونوم شامل تاکيکاردي، هيپرتانسيون، و آب‌ريزش از دهان مى‌باشد. نوريت اپتيک، افتالموپلژي، پتوز، استرابيسموس، و فلج اعصاب کرانيال مى‌تواند به‌وجود آيد. اثرات تأخيرى شامل ريزش موى منتشر، نقص‌هاى حافظه، آتاکسي، ترمور، و فوت دراپ است.

درمان شامل آلودگى‌زدائى از GI به‌وسيله لاواژ يا شربت ايپکاک و داروهاى مسهل، ديورز با فشار با فوروسمايد و مکمل KCL، و دياليز پريتونئال، همودياليز، يا هموپرفوزيون شارکول مى‌باشد.

سمپاتوميمتيک‌ها

سمپاتوميمتيک‌ها آمفتامين‌ها؛ برونکوديلاتورهائى مانند آلبوترول و متاپروترنول؛ دکونژستان‌هائى مانند افدرين، سودوافدرين، فنيل‌افرين، و فنيل‌پروپاول آمين؛ و کوکائين؛ مى‌توانند موجب تهوع، استفراغ، اسهال، کرامپ‌هاى شکمي، تحريک‌پذيري، گيجي، دليريوم، يوفوريا، توهم‌هاى شنوائى و بينائي، ترمور، هيپررفلکسي، تشنج، طپش قلب، تاکيکاردي، هيپرتانسيون، آريتمى‌ها، و کلاپس کاردوواسکولار گردند. سمپتوم‌هاى سمپاتوميمتيک شامل مردمک‌هاى متسع، دهان خشک، رنگ‌پريدگي، فلاشينگ پوست، و تاکى‌پنه مى‌باشد. تظاهرات شديد شامل هيپرپيرکسي،تشنج، رابدوميوليز، بحران هيپرتانسيو، خونريزى اينتراکرانيال ، ارينمى‌هاى قلبي، وکلاپس کارديوواسکولار است. رابدوميوليز و خونريزى اينتراکراتيال نيز مى‌تواند اتفاق بيفتد. براى آلودگى‌زدائى GI شارکول فعال شده ترجيح داده مى‌شود تشنج با بنزوديازپين‌ها درمان مى‌شود.هيپرتانسيون با يک بتابلوکر غير اختصاصى يا فنتولامين که آنتاگونيست α آدرنرژيک است (۱ - ۵mg وريدى هر ۵ دقيقه) درمان مى‌شود. براى تب ساليسيلات‌ها داده مى‌شوند و آژيتاسيون با آرام‌بخش‌ها و در صورت لزوم داروهاى پاراليزکننده درمان مى‌گردد. ليدوکائين و پروپرانولول براى آريتمى‌هاى قلبى مفيد هستند.

داروهاى ضدٌ التهابى غير استروئيدى

داروهاى ضدٌ التهابى غير استروئيدى (NSAIDs) تمامى داروهاى NSAID موجب گاستروانتريت، خواب‌آلودگي، سردرد، گليکوزوري، هماتوري، و پروتئينورى مى‌شوند. مسموميت با ايبوپروفن معمولاً خفيف است ولى مى‌تواند موجب اسيدوز متابوليک، کوما و تشنج شود. به‌علاوه، ديفونيزال موجب هيپرونتيلاسيون، تاکيکاردي، و تعريق مى‌گردد. فنوپروفن نفروتوکسيک است. در صورت مصرف اسيد مفناميک و فنيل‌بوتازون و به‌ندرت با مصرف کتوپروفن و ناپروکسن تشنج واقع مى‌شود. کوما، دپرسيون تنفسي، و کلاپس قلبى عروقى در مصرف اسيد مفناميک و فنيل‌بوتازون اتفاق مى‌افتد.

شارکول فعال‌ شده و مسهل انديکاسيون دارد. در صورت مصرف ايندومتاسين، فنيل‌بوتازون، و پيروکسيکام درمان شارکول بايد تکرار شود. همودياليز به‌علت اتصال پروتئينى کافى نيست ولى در توکسيستهٔ شديد مفيد مى‌باشد.