روابط درونی

نظر به ويژگى خاص شورا، نمى‌توان ضوابطى حاکم بر مديريت را تماماً در اين نهاد به‌کار برد يا حداقل به همان شدت و صلابت اجراء نمود. در شورا نظامى حاکم است که بر اساس آن از طريق مشارکت افراد ارتباطى آزاد و معقول تحت هدايت فرد اداره‌کننده (رهبر) ميان اعضاء برقرار مى‌شود تا بر اثر اين ارتباط تبادل افکار صورت گيرد، همهٔ اعضاء به يک اندازه از کل موضوع آگاه شوند و در حد مورد نياز انديشه و عقايد خود را در زمينه‌هاى مربوط به موضوع‌هاى طرح شده با ديگران در ميان نهند. در چنين وضعيتى همواره جمع مطرح است و در گفت و شنودها مورد خطاب قرار مى‌گيرد. لذا ارتباط‌ هاى منفرد يا ميان گروهي، نظر به محدوديتى که دارند، در اغلب موارد سودمند نيستند و شورا را به‌نقطهٔ پايان کار نمى‌رسانند مگر اينکه بر اساس تقسيم کار لزوم اين نوع ارتباط هاى انفرادى و ميان گروهى احساس شده باشد.

چند روش در برقراى ارتباط بين اعضاء به‌کار مى‌رود که دقيقاً به روش‌ها و روحيات رهبر مربوط مى‌شود. در شورا به‌دليل برخورد آزادانه آراء و عقايد جائى براى نظام‌هاى محدودکننده نيست؛ آنچه عمل مى‌شود بر اساس معيارهاى معقول و پذيرفته شدهٔ انسانى و ارزش‌هاى وجودى او است که افکار را محدود نمى‌سازد و مشارکت در ابراز عقيده را تشويق مى‌کند.

ارتباط هاى شورائى در نظام سازمان‌هاى رسمى ندرتاً اتفاق مى‌افتد ولى در اينجا از اساس و مبانى رهبرى شمرده مى‌شود؛ لذا عامل تنظيم‌کنندهٔ ارتباط ها در شوراها را مى‌ةوان احترام اعضاء به‌يکديگر و اعتماد و اعتقادى دانست که رهبر بتواند به‌عنوان هدايت‌کننده‌اى صادق وظايف خود را به انجام برساند.