چربی

تغذيهٔ مناسب چه در ورزشکارى که در کوتاه مدت حرکات انفجارى انجام مى‌دهد و يا آنکه در مسابقات استقامتى شرکت مى‌کند، اهميت دارد. اما در ورزشکاران استقامتي، تغذيه هم در جريان تمرين و هم در حين مسابقه مهم است. دوندگان سرعتي، شناگران سرعتي، دوچرخه‌سوران پيست، ژيمناست‌ها، کشتى‌گيران و وزنه‌برداران در ورزش‌هائى شرکت مى‌کنند که نيازمند مصرف انرژى بالا در جريان تمرين و مسابقه هستند. پس بايد دريافت انرژى بالا، خصوصاً از نوع کربوهيدراتى داشته باشند.

مايعات

در اين ورزش‌ها، على‌رغم طول مدت کم فعاليت، بايد به دفعات مکرر گرم کردن و مسابقه دادن در طى يک روز توجه داشت. حتى شناگران هم در اثر تعريق و نيز دفع ادرارى ناشى از غوطه‌ور شدن در آب و موقعيت خوابيدهٔ بدن (که خود داراى اثر ادرار آور است)، در معرض ايجاد دهيدراتاسيون قرار دارند. تحقيقات نشان داده‌اند که شرکت جستن در فعاليت‌هاى با طول مدتى زير ۳۰ ثانيه، تحت تأثير درجهٔ هيدراتاسيون بدن قرار نمى‌گيرند. اما در فعاليت‌هاى بيش از ۳۰ ثانيه، قدرت عملکرد تحت تأثير کاهش وزن سريع قرار مى‌گيرد. اگرچه جبران آب به‌نظر نمى‌رسد روى عملکرد رقابتى کشتى‌گير مؤثر باشد، اما بدون شک دهيدراتاسيون مزمن سبب کاهش توانائى کشتى‌گير براى تمرين و نيز بازگشت به حالت اوليهٔ سريع خواهد شد.

کربوهيدرات

در مورد اين ورزش‌ها هنوز بايد مطالعات جامع‌ترى انجام پذيرد. اما مصرف کربوهيدرات در جريان تمرين‌هاى مقاومتي، دويدن و دوچرخه‌سوارى سبب بهبود عملکرد بدنى ورزشکاران شده است.

چربى

اسيدهاى چرب به‌طور مداوم اکسيده مى‌شوند تا انرژى لازم براى اعمال سلولي، از جمله انقباض عضلانى را فراهم آورند. بنابراين حتى دوندگان سرعتى هم از اکسيداسيون چربى بهره مى‌برند (خصوصاً در زمان استراحت يا زمان تمرينات با شدت کم).

پروتئين

بسيارى از ورزشکاران در اين رشته‌ها، تمرينات مقاومتى شديد انجام داده و به اميد هيپرتروفى عضلانى و لذا افزايش قدرت در انجام ورزش، پروتئين زيادى دريافت مى‌دارند. اما ارتباط بين افزايش تودهٔ لخم بدن و افزايش قدرت بدنى آنقدرها هم ثابت شده نيست. توصيه مى‌شود افرادى‌که جديداً شروع به انجام برنامهٔ تمرينى قدرتى کرده‌اند، معادل ۷/۱ گرم بر کيلوگرم پروتئين در روز دريافت نمايند. اما براى ورزشکارانى که براى شرکت در مسابقه دست به کاهش وزن مى‌زنند (کشتى‌گيران، بوکسورها و ژيمناست‌ها)، ناکافى بودن دريافت پروتئين مى‌تواند عامل بازدارنده‌اى در حفظ وضعيت تغذيه‌اى خوب باشد. اگر اين کاهش دريافت براى زمان طولانى ادامه يابد، وضعيت کلى تغذيه‌اى و از جمله تودۀ عضلانى به شدت دچار آسيب خواهد شد.

ريزمغذى‌ها

در ورزش‌هاى کوتاه مدت، اما با شدت زياد هم اغلب مصرف اين مواد کافى است. حتى افراد بسيارى که در امر بدن‌سازى و پرورش اندام فعال هستند، از مکمل‌هاى اضافى ويتامينى و مواد معدنى استفاده مى‌کنند.