| پدران و مادران مهم‌ترين الگوى رفتارى کودک‌اند. بخش مهمى از آموخته‌ها و حالات و مواضع کودک از آنهاست. به همين خاطر آنان تعهدات و وظايف مهمى در زمينه‌ى حساسيت داشتن نسبت به رشد و سلامت رفتارى کودکان دارند.
|
|
|
|
|
|
| اينکه زن و شوهر وظيفه‌ى آرايش براى يکديگر دارند، امرى مسلم و قطعى است و از حقوق زوجين اين است که خود را براى رعايت دل هم بيارايند و جالب و جاذب باشند. اما در اين مسير، در مورد حفظ شرافت اخلاقى فرزندانشان وظايف جديدى برايشان پديد مى‌آيد.
|
|
| وظيفه‌ى مردان آراستگى است و از زنان نيز درخواست شده که براى همسر خود آرايش داشته باشند. اما درباره‌ى آرايش زن، اگر او همه‌گاه اين برنامه را داشته باشد، به گونه‌اى که طفل از روزى که چشم به زندگى گشوده تا کنون، او را در همان حال و آرايش، ديده باشد براى کودک از نظر اخلاقى مسئله‌اى نيست و در ذهن کودک سؤالى برانگيخته نمى‌شود ولى اگر زن هفته‌اى يک بار يا ماهى دو سه بار، خود را آرايش کند، براى فرزندان او سؤال برانگيز خواهد بود. لذا زنان بايد اداى حق همسر را به گونه‌اى ديگر و براى ساعات خاصي، دور از چشم فرزندان موکول کنند.
|
|
| البته برخى از آرايش‌ها براى کودکان توجيهاتى دارد که خود بدان آگاه‌اند، مثل آرايش عروس و آرايش براى شرکت در يک جشن. ولى مشکل به هنگامى است که اين آرايش در محيط خانه و بدون يک توجيه قابل قبول براى کودک باشد. اين آرايش در برگيرنده‌ى آرايش صورت، موها و ناخن‌هاى دست و پا مى‌شد که بايد با هوشيارى صورت گيرد.
|
|
|
|
| مراقبت در پوشش بايد امرى جدى تلقى گردد. ما مى‌دانيم والدين و فرزندان محرم يکديگرند، ولى اين محرميت ما را مجاز نمى‌کند که در برابر يکديگر به هر گونه‌اى که بخواهيم عمل کنيم. اين خطاى بزرگى براى پدر است که در حضور فرزندان خود در اين سنين، با شلوارهاى کوتاه و با زير پيراهنى بدون آستين ظاهر شود. و نيز اين خطاى غير قابل توجيهى است که مادرى در حضور فرزندان دبستانى و بالاتر، با دامنى کوتاه و با پاهايى نپوشيده و برهنه حاضر شود.
|
|
|
|
| کودکان از حدود سنين تميز بايد عادت يافته باشند، در اتاقى جداى از اتاق پدر و مادر بخوابند. البته اين مشکل وجود دارد که برخى از خانواده‌هاى فقير نتوانند براى فرزندان خود اتاق جداگانه‌اى در نظر بگيرند و ناگزير والدين و فرزندان، از بالغ و نابالغ در يک اتاق بخوابند. در اين صورت براى آنها حل مشکل بد‌آموزى‌ها ضرورى است به يکى از دو صورت زير عمل کنند:
|
|
| در حين خواب، اتاق را با کشيدن پرده‌هايى در وسط، به دو يا سه قسمت مجزا تقسيم نمايند و والدين و فرزندان در ميان پرده‌هاى خاص خود بخوابند.
|
|
| در صورت عدم‌امکان اين امر، زن و شوهر چون فرزندان، جداى از يکديگر و در بسترهاى جداگانه بخوابند و در روابط خاص خود کاملاً مراقب باشند.
|
|
|
|
|
| اين که سخن از تفکيک محل خواب است بدان خاطر است که گاهى کودکى دچار بدخوابى شده و بيدار است ولى چشم‌ها برهم نهاده است و يا در خواب دچار ترسى شده و بيدار مى‌گردد. چشم به اطراف مى‌گشايد و پدر و مادر را در وضع و شرايطى خاص مى‌بيند. او چون در چنان وضعى به آنها اعلام نمى‌دارد که بيدارم تا پدر و مادر فکرى براى خود داشته باشند شاهد صحنه‌هايى مى‌شود که به صلاح او نيست و حتى درس‌هاى بدى براى اوست.
|
|
|
|
| آمدوشد بستگان، دوستان و آشنايان به خانه‌ى يکديگر و معاشرت آنان با هم امرى ضرورى است و بسيارى از انس‌ها، آشتى‌ها، انجام وظيفه و صله‌ى ارحام در قالب آن صورت مى‌گيرد.
|
|
|
|
|
| ديده شده که برخى از مهمانان دوست و نزديک براى گرم کردن بازار صحبت و خنداندن حاضران پرسش‌هاى ناصوابى از کودکان دارند. مثلاً از وضع خواب پدر و مادر و از استحمام آنها! از روابطشان! و ... سؤالات گوناگونى از فرزندان دارند. کودک نيز در عالم انس و صفاى خود به سؤالات آنها جواب مى‌دهد و آنها مى‌خندند غافل از آنکه اين خنده‌ها مخصوصاً در مورد آن سؤالات براى کودک مايه‌ى شگفتى و کنجکاوى است و خواب و استحمام والدين که تا حال براى او امرى عادى و طبيعى بوده از اين پس معنادار شده و پرسش‌هاى بسيارى را در ذهن او بيدار مى‌سازد که حاصل آن بيدارى‌هاى پيش‌رس و خطرآفرين است.
|
|
|
|
| مفاهيم محرم و نامحرم را معمولاً از سنين شش به بعد مى‌توان به کودکان آموخت و او را آماده‌ى موضع‌دارى در اين زمينه نمود. در ارائه‌ى مصداق‌هاى محرم و نامحرم و موضع‌دارى در قبال آنها والدين بهترين الگو و سرمشقند. آنها در روابط و برخوردهاى خويش با افراد مختلف، بايد در اين زمينه به فرزندان درس عملى بدهند.
|
|
| کودک به تدريج و مخصوصاً در پايان مرحله‌ى دبستانى بايد دريابد که مرز روابط با نامحرم تا چه حد است؛ تا چه حد مى‌توانند با هم بگويند و خلوت کنند و يا تا چه ميزان مى‌توانند با هم شوخى و شادمانى داشته باشند.
|
