درمان

گاستروانتريت بدون عارضه سالمونلا نياز به درمان آنتى‌بيوتيک ندارد، و چنين درمانى در واقع موارد عود را زياد مى‌کند و وضعيت ناقلى را طولانى مى‌نمايد. ولى در موارد زير درمان لازم است: نوزادان، بيماران بالاى ۵۰ سال، افراد پيوندي، بيماران داراى مفاصل پروتز يا گرافت‌هاى عروقي، و افراد دچار ضعف ايمنى (بيمارى HIV، لنفوم، بدخيمي، بيمارى سلول داسي). درمان اين بيماران عبارت است از يک سفالوسپورين نسل سوم (مثلاً، سفترياکسون، ۲-۱ گرم در روز) و يا سيپروفلوکساسين (۵۰۰mg روزى دو بار) به مدت ۳-۲ روز يا تا زمان قطع تب. در موارد عفونت موضعى يا باکتريمي، بيمار بايد به مدت ۱۴-۷ روز يا - اگر دچار ضعف ايمنى باشد - حتى طولانى‌تر تحت درمان قرار گيرد. بسيارى از سوش‌هاى سالمونلا به آمپى‌سيلين، کلرامفنيکل، و TMP-SMZ مقاوم هستند. تب تيفوئيد را مى‌توان با سفترياکسون (۲-۱ گرم در روز وريدي) يا سيپروفلوکساسين (۵۰۰mg خوراکى روزى ۲ بار) به مدت ۱۴-۱۰ روز درمان نمود. ساير داروهاى مؤثر بر تيفوئيد حساس به درمان عبارتند از: آموکسى‌سيلين (۵/۱ - گرم خوراکى روزى چهار بار) و TMP-SMZ (mg ۱۶۰/۸۰۰ خوراکى روزى چهار بار)، هر کدام به مدت ۲ هفته. در تيفوئيد شديد مى‌توان به‌عنوان داروى کمکى از گلوکوکورتيکوئيدها (دگزامتازون، دوز اوليه ۳mg/kg و سپس ۱mg/kg هر ۶ ساعت به مدت ۴۸-۲۴ ساعت) استفاده کرد.