اپیدمیولوژی

اپيدميولوژى

اپيدميولوژى هر ساله حدود ۴ ميليون مورد عفونت ژنيتال .C تراکوماتيس روى مى‌دهد؛ لذا اين عفونت‌ها شايع‌ترين بيمارى‌هاى آميزشى باکتريال در ايالات متحده هستند. .C تراکوماتيس و .N گونوره اغلب به‌طور همزمان به‌عنوان عامل عفونت در زنان مبتلا به سرويسيت و مردان غير هم‌جنس‌گراى مبتلا به اورتريت وجود دارند.

تشخيص

تشخيص استاندارد طلائى براى تشيخص عفونت‌هاى ژنيتال .C تراکوماتيس جدا کردن گرگانيسم با روش‌هاى کشت سلولى است، که عموماً تنها در مراکز عمده پزشکى در دسترس مى‌باشند و از حساسيت ۸۰-۶۰% برخوردار هستند. از آنجا که اين ارگانيسم يک پاتوژن داخل سلولى است، نمونه‌ها يگرفته شده براى کشت بايد حاوى سلول‌هاى اپى‌تليال باشد. به دليل اين محدوديتها، روش‌هاى غير کشت ابداع شده‌اند. آزمون اسلايد آنتى‌بادى ايمونوفلورسانس مستقيم (DFA) داراى حساسايت ۸۵-۷۰% است. آزمايشات اليزا ۸۰-۶۰% حساس و ۹۹-۹۷% اختصاصى هستند و براى بيماريابى مناسب‌تر از DFA مى‌باشند. PCR و واکنش زنجيره ليگاز حساس‌ترين آزمايش‌هاى در دسترس هستند و مى‌توان آنها را با نمونه‌هاى ادرار و نه سواب‌هاى معمول انجام داد. تست‌هاى سرولوژيک ارزش کمى دارند.

درمان

در موارد عفونت بدون عارضه ژينتال، مى‌توان از داکسى‌سيکلين (۱۰۰mg روزى ۲ بار خوراکي) يا تتراسيکلين (۵00mg روزى چهار بار خوراکي) به مدت ۷ روز استفاده کرد. براى عفونت‌هاى عارضه‌دار (مثلاً، اپيديديميت، PID)، يک دوره ۱۴ روزه توصيه مى‌شود. آزيترومايسين (۱ گرم خوراکى به صورت تک‌دوز) براى عفونت بدون عارضه کلاميديائى مؤثر است و براى مواردى مناسب است که پيگيرى بيمار امکان‌پذير نيست. اوفلوکساسين (۳۰۰mg روزى ۲ بار خوراکى به مدت ۷ روز) نيز موثر است. البته اين داروها گران‌قيمت هستند. براى بيماران حامله، پايه اريترومايسين (۵۰۰mg روزى ۴ بار به مدت ۱۴-۱۰ روز) توصيه مى‌شود. شرکاءِ جنسى را صرف‌نظر از اينکه علامت‌دار هستند يا خير، بايد بررسى و درمان نمود.