|
|
|
| در اين بازى ايجاد هماهنگى بين چشم و دست هدف بازى را تشکيل مى‌دهد. دانش‌آموزان همان‌طور که سرجاى خود نشسته‌اند بازى را آغاز مى‌کنند. مربى با فاصله‌اى معين از ميز اول سبدها را به رديف مى‌چيند و نفراتى که پشت ميز اول نشسته‌اند سعى مى‌کنند کيسه‌هاى لوبيا يا توپ را در سبدها بى‌اندازند. هرکس پس از پرتاب، بلند شده و به رديف آخر مى‌رود و پشت‌سرى‌ها يکى‌يک به رديف جلو مى‌آيند. ضمناً هرکس پس از پرتاب، کيسه‌ها را آورده و براى نفرات بعدى روى ميز اول مى‌گذارد. در اين بازى مى‌توان با تغيير در روش پرتاب، تنوع به‌وجود آورد مثلاً توپ را يک دستي، دو دستي، از بالاى سر يا از پشت سر به‌طرف سبد پرتاب کرد هم‌چنين با فاصله گرفتن از سبد، با پرتاب از نيمکت دوم يا قراردادن سبد در ارتفاع نيز به آن جذابيت ديگرى بخشيد.
|
|
|
|
| بازيکنان به دو گروه مساوى تقسيم مى‌شوند و بازيکنان هر گروه در پشت خط شروع پشت سرهم صف مى‌بندند. نفرات اول هرگروه با حداکثر توان خود جفت مى‌زنند و به جلو مى‌پرند. نفرات دوم از نقطهٔ فرود نفر اول راه را ادامه مى‌دهند. هر گروهى که در پايان مسافت بيشترى را طى کرده باشد برنده است. اگر بازيکنى بعد از پرش، باسن يا دست وى به زمين اصابت کند، نقطهٔ پرش نفر بعدى همان مکان خواهد بود. گروه بازنده از آخرين نقطهٔ پرش تا پشت خط شروع بايد به خواستهٔ گروه پرنده حرکت کند (لى‌لي، جفت‌پا، چهار دست و پا).
|
|
|
|
| بازيکنان به دو گروه تقسيم مى‌شوند و در فاصلهٔ ۲۰-۳۰ متري، مقابل هم قرار مى‌گيرند. با علامت شروع بازي، نفرات اول هر گروه تخته را روى سر مى‌گذارند و بدون دست زدن به آن، فاصلهٔ تعيين‌شده را رفته و برمى‌گردند و تخته را به بازيکن ديگر گروه خود مى‌دهند و به‌همين ترتيب بازى ادامه پيدا مى‌کند. هر گروه که زودتر بازى را به پايان ببرد، برنده است.اگر تخته از سر بازيکنى بى‌افتد، بايد آن را بردارد و به راه رفتن ادامه دهد.
|
|
|
|
| اين بازى شبيه به بازى 'کاپيتان توپ را بگير' است با اين تفاوت که به‌جاى دادن توپ به کاپيتان، آن را به‌سوى حلقه پرتاب مى‌کنند. تمامى فورواردهاى داخل دايره‌ها مى‌توانند توپ را پرتاب کنند.
|
|
| بازيکنان بايد توجه داشته باشند که بيرون رفتن از محوطهٔ بازى (پا گذاشتن بيرون از خط‌هاى کناري) و راه رفتن با توپ (برداشتن بيش از يک قدم) تخلف محسوب مى‌شود. هم‌چنين اگر توپى توسط افراد فوروارد به خارج از بازى رفت، بايد آن را به گاردهاى گروه مقابل بدهند تا به جريان بگذارد. ولى اگر توپى توسط گاردها بيرون برود، فورواردهاى گروه مقابل آن را به جريان درمى‌آورند. خطاهائى مانند پاگذاشتن گاردها داخل دايرهٔ فورواردها به‌خاطر ممانعت از بازى آنها، دست زدن به توپى که در اختيار حريف است، حمله دو گارد به يک فوروارد و برخورد شخصى مانند هل دادن و ضربه‌زدن، و جريمهٔ آن يک پرتاب آزاد به نفع بازيکنى است که خطا روى آن انجام شده است. اگر خطا روى گارد انجام گرفته باشد، يکى از فورواردهاى گروه آن مى‌تواند پرتاب آزاد را انجام بدهد.
|
|
|
|
| يک جعبهٔ مقوائى بزرگ که يک کودک نشسته در آن جاى بگيرد را انتخاب و دو وجه آن را جدا مى‌کنند، طورى‌که به‌شکل تونل درآيد. سپس بازيکنان به‌صورت چهاردست و پا از تونل عبور مى‌کنند و با فرمان مربى صداهاى مختلفى چون صداى ماشين، قطار، سگ، گربه و غيره را تقليد مى‌کنند.
|
|
|
|
| بازيکنان به دو گروه تقسيم مى‌شوند و مقابل هم به‌صورت دو ستون مى‌ايستند. در فاصلهٔ بين آنها خطى کشيده مى‌شود. بازيکنان دو گروه (به‌جز نفرات اول) هريک دست‌ها را به کمر نفر جلوئى خود محکم حلقه مى‌کنند. بعد نفرات اول دو گروه دو سر طناب يا چوبى را مى‌گيرند. با فرمان مربي، دو گروه يکديگر را به‌سمت خود مى‌کشند و سعى مى‌کنند گروه مقابل را از خط فاصل بگذرانند.
|
|
|
|
| بازيکنان در دو ستون به موازات هم صف مى‌بندند و پشت خط شروع بازى قرار مى‌گيرند. نفرات اول هر گروه قاشقى برمى‌دارد و توپ پينگ‌پنگ را در آن قرار مى‌دهد. با فرمان مربي، بازيکنان بايد تا مقصدى که قبلاً تعيين‌شده قاشق و توپ را ببرند و برگردانند بى‌آنکه توپ از توى قاشق بى‌افتد. بازيکنان بايد در برگشت، آن را به نفر دوم صف خود بسپارند و همين‌طور تا آخر اين عمل تکرار شود. هر گروهى که زودتر بازى را به پايان برساند برندهٔ نهائى است. با تغيير در مقررات حمل توپ (مثلاً با دهان گرفتن قاشق يا با يک دست گرفتن آن) مى‌توان به بازى تازگى بخشيد. هدف اين بازى بالا بردن توانائى کودکان در کنترل بدن است.
|
|
|
|
| ابتدا روى کاغذ يک مربع کشيده و آن را به ۴۹ مربع کوچک‌تر تقسيم مى‌کنند، طورى‌که در هر مربع کوچک يک حرف جاى بگيرد. بعد يکى از دو بازيکن در يکى از خانه‌ها يکى از حروف الفبا (مثلاً حرف ب) را مى‌نويسد. پس از آن نوبت به نفر بعدى مى‌رسد که حرفى را (مثلاً ز) بنويسد. حال نفر اول مى‌تواند با نوشتن حرف 'آ' در کنار 'ب' کلمهٔ آب را تشکيل دهد و دو امتياز بگيرد. به‌همين ترتيب بازيکنان با اضافه‌کردن حروف مناسب سعى مى‌کنند کلمات جديدى ساخته و امتياز کسب کنند. وقتى تمام خانه‌هاى جدول پر شده بازيکنى که امتيازهاى بيشترى آورده باشد، برنده شناخته مى‌شود.
|
|
|
|
| بازيکنان با شماره مشخص مى‌شوند و شمارهٔ يک بازى را آغاز مى‌کند. او مى‌دود و دست خود را به ديوار رو به‌رو مى‌زند و با صداى بلند مى‌گويد: 'ديوار' و به‌جاى خود برمى‌گردد. نفر دوم نيز بايد دويده و اول دست خود را به ديوار و سپس به شيء ديگرى بزند و نام هر دو را با صداى بلند اعلام کند و به‌همين ترتيب تا آخر. طبعاً هرچه تعداد اشياء بيشتر شود امکان خطا بالا مى‌رود. هرکس نام اشياء را از قلم انداخت و تقدم و تأخر آن را رعايت نکند، باخته است. در اين بازي، سرعت عامل مهمى در افزودن بر جذابيت بازى است.
|
|
|
|
| مربى تصوير خر را به ديوار مى‌کوبد و پونزى را در دم بريده شده فرو مى‌کند و آن را به دست يکى از بازيکنان که چشم او را بسته‌اند مى‌دهد. او بايد به‌طرف تصوير برود و دم را در جائى که فکر مى‌کند محل قرار گرفتن دم است نصب کند. معمولاً نتيجهٔ بازى خنده‌دار از آب درمى‌آيد و موجب سرگرمى و نشاط کودکان مى‌شود.
|
|
|
|
| ابتدا دو قوطى را برداشته و ديوارهٔ آنها را نزديک به ته قوطى با ميخ و چکش سوراخ مى‌کنند. رو به‌روى همان سوراخ، در طرف ديگر ديوارهٔ قوطى نيز سوراخ ديگرى ايجاد مى‌کنند بعد يک تکه طناب برداشته و آن را از دو سوراخ قوطى گذرانده و دو سر آن را به‌هم گره مى‌زنند. قوطى ديگر را هم به‌همين ترتيب سوراخ کرده و از آن طناب رد مى‌کنند. بازيکنان به‌نوبت روى اين قوطى‌ها مى‌ايستند و طناب‌هاى قوطى‌ها را به‌دست مى‌گيرند. بازيکنان بايد با اين قوطى‌ها بدون اينکه پاى آنها را روى زمين بگذارند، مسافتى را طى کنند. هرکس زودتر اين مسافت را بپيمايد، برندهٔ بازى خواهد بود.
|
