جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

آبله مرغان


  تظاهرات بالينى
  آبله مرغان
تب خفيف و بى‌حالى ممکن است ۴۸-۲۴ ساعت قبل از بثورات ايجاد شوند. در افراد سالم از نظر ايمنى تب و خستگى عموماً ۵-۳ روز طول مى‌کشد. بثورات شامل ماکولوپاپول، وزيکول و دلمه در مراحل مختلف تکامل هستند و ضايعات طى ۴-۲ روز ايجاد مى‌شوند. اين ضايعات ممکن است در مخاط واژن و حلق هم پديد آيند. به‌طور کلي، تعداد ضايعات در افراد جوان نسبت به افراد مسن کمتر است. در افراد مبتلا به ضعف سيستم ايمنى (به‌ويژه مبتلايان به لوکمي) ضايعات ممکن است فراوان و هموراژيک باشند و ديرتر بهبود يابند؛ اين بيماران در معرض خطر بالاترى براى ابتلاء به عوارض احشائى هستند. شايع‌ترين عارضه آبله‌مرغان افزايش عفونت باکتريائى پوست است که معمولاً در اثر استرپتوکک‌هاى پيوژن يا استافيلوکوک اورئوس ايجاد مى‌شد. در بچه‌ها، شايع‌ترين عارضه غير پوستى درگيرى CNS است. سندرمى متشکل از آتاکسى مخچه‌اى و تحريک مننژ تقريباً ۲۱ روز پس از شروع راش ايجاد مى‌شود، معمولاً خود محدودشونده است و نياز به بسترى ندارد. ساير تظاهرات CNS را مننژيت آسپتيک، آنسفاليت، ميليت عرضي، سندرم گيلن‌باره و سندرم رى تشکيل مى‌دهند. پنومونى واريسلائى خطرناک‌ترين عارضه آبله‌مرغان است که شيوع آن در بزرگسالان نسبت به کودکان بيشتر است (تا ۲۰ درصد از موارد). اين بيمارى معموولاً ۵-۳ روز پس از شروع بيمارى ايجاد مى‌شود و با تاکى‌پنه، سرفه، تنگى نفس و تب همراه است. در CXR، ارتشاح‌هاى ندولر و پنومونيت بينابينى ديده مى‌شود. عوارض ديگر بيمارى ميوکارديت، ضايعات قرنيه، نفريت، آرتريت، استعداد به خونريزي، گلومرولونفريت حاد و هپاتيت هستند. درگيرى کبد (غير از سندرم ري) شايع و عموماً فاقد علامت است و معمولاً با افزايش سطح سرمى آمينوترانسفرازها مشخص مى‌شود. آبله‌مرغان پرى‌ناتال زمانى بيشترين شدت را دارد که بيمارى مادر طى ۵ روز قبل از زايمان يا ۴۸ ساعت پس از آن ايجاد شده باشد. آبله‌مرغان مادرزادى بسيار نادر است.
  هرپس زوستر
زونا با ضايعات وزيکولر يک طرفه در يک درماتوم که با درد موضعى شديد همراه است، مشخص مى‌شود. درد ممکن است ۷۲-۴۸ ساعت قبل از بروز ضايعات ايجاد شود. ماکولوپاپول‌هاى اريتماتو سريعاً به وزيکول تبديل مى‌شوند. ناتوان‌کننده‌ترين پيامد‌هاى زونا، نوريت حاد و نورالژى متعاقب هرپس هستند که شيوع آنها در بزرگسالان نسبت به اطفال بيشتر است؛ شيوع نورالژى متعاقب هرپس با افزايش سن افزايش مى‌يابد. حداقل ۵۰ درصد از بيمارى بالاى ۵۰ سال، ماه‌ها پس از بهبود ضايعه پوستى از درد شکايت مى‌کنند. زوناى افتالميک عفونتى است که شاخه بينائى عصب سه قلو را درگير مى‌سازد. سندرم راسمى - هانت Ramasy-Hun Syndrome در اثر درگيرى شاخه حسى عصب فاشيال ايجاد و با ضايعات در کانال گوش، فلج عصب فاشيال همان طرف و از دست رفتن حس چشائى دو سوم قدامى زبان مشخص مى‌شود. درگيرى CNS شامل پلئوسيتوز بدون علامت CSF؛ مننگوآنسفاليت علامت‌دار به‌ همراه سردرد، تب، فتوفوبي، مننژيت و استفراغ؛ و در موارد نادر، آنژيت گرانولوماتوز با همى‌پلژى طرف مقابل مى‌باشد. ممکن است ميليت عرضى با يا بدون فلج اتفاق بيفتد. در مبتلايان به ضعف سيستم ايمنى (به‌ويژه لنفوم هوژکين و غير هوژکين) سندرم بالينى شديدتر و خطر ضايعات پوستى منتشر (يا حتى گسترش احشائي) بالاتر است. انتشار پوستى در تقريباً ۴۰ درصد از بيماران اتفاق مى‌افتد. انتشار احشائى شامل پنومونيت، مننگوآنسفاليت، و هپاتيت است و در تقريباً ۱۵-۱۰ درصد از بيماران مبتلا به انتشار پوستى ديده مى‌شود. حتى عفونت منتشر هم به‌ندرت کشنده است.


همچنین مشاهده کنید