اپیدمیولوژی

آدنوويروس ويروس‌هاى DNAدار پيچيده‌اى هستند که به جنس ماست‌آدنوويروس (Mastadenovirus Genus) تعلق دارند.

اپيدميولوژى

اپيدميولوژى عفونت‌هاى ناشى از آدنوويروس‌ها بيشتر در نوزادان و کودکان اتفاق مى‌افتند. ۵-۳ درصد از عفونت‌هاى تنفسى کودکان و کمتر از ۲ درصد از عفونت‌هاى تنفسى شهروندان بالغ در اثر اين ويروس‌ها ايجاد مى‌شوند. توزيع فصلى آن از پائيز تا بهار است. بعضى از سروتيپ‌ها با اپيدمى‌هائى از بيمارى‌هاى حاد تنفسى در سربازان جديد همراه بوده است. انتقال از طرق استنشاق آئروسل ويروس، تلقيح ويروس به ساک‌هاى ملتحمه، و احتمالاً مدفوعى - دهانى صورت مى‌گيرد.

تظاهرات بالينى

علائم بالينى در کودکان شامل رينيت و گاهى اوقات برونشيويت و پنومونى مى‌باشد. آدنوويروس‌هاى تيپ ۳ و ۷ باعث تب حلقى - ملتحمه‌اى (کونژنکتيويت دو طرفه، تب خفيف، رينيت، گلودرد، و آدنوپاتى گردني) مى‌شوند. آدنوويروس‌هاى تيپ ۴ و ۷ شايع‌ترين سندرم را در بالغين (به‌طور کلاسيک سربازان جديد) به‌وجود مى‌آورند که يک بيمارى حاد تنفسى به‌همراه گلودرد واضح، تب در روز دوم يا سوم، سرفه، زکام، و لنفادنوپاتى ناحيه‌اى مى‌باشد. آدنوويروس‌ها با پنومونى افراد دچار ضعف ايمنى (مثل مبتلايان به ايدز) و بيمارى‌هاى غير تنفسى مثل اسهال حاد خردسالان، سيستيت هموراژيک و کراتوکونژنکتيويت اپيدميک همراه بوده‌اند.

تشخيص

تشخيص براساس جداسازى ويروس در کشت بافتى از ملتحمه، اوروفارنکس، خلط، ادرار يا مدفوع صورت مى‌گيرد. اليزا يا روش‌هاى هيبريديزاسيون اسيد نوکلئيک هم ممکن است در کشف ويروس از نمونه‌هاى بالينى به‌کار آيند. تشخيص‌هاى سرولوژيک هم در دسترس هستند.

درمان

درمان ضدٌ ويروسى خاصى وجود ندارد. نوعى واکسن زنده خوراکى براى پيشگيرى از اپيدمى در ميان سربازان جديد استفاده مى‌شود. واکسن‌هاى زير واحدى تخليص شده تحت بررسى هستند.