DHF

ويروس‌هاى دانگ فلاوى ويروس هستند و چهار سروتيپ از آنها شناسائى شده‌اند.

اپيدميولوژى

تب دانگ از طريق پشه‌هاى آئدس (Aedes Mosquitoes) منتقل مى‌شود و در بسيار از مناطق استوائى و نيمه گرمسيري، آسيا، اقيانوسيه، آفريقا، استراليا و آمريکا از جمله درياى کارائيب آندميک است. دانگ کلاسيک که به تب استخوان‌شکن (Breakbone Fever) هم معروف است معمولاً در افراد غير ايمن، کودکان، و افراد بزرگسالى که در مناطق آندميک زندگى نمى‌کنند، ديده مى‌شود. تب هموراژيک دانگ (DHF) تقريباً فقط در جمعيت‌هاى بومى اتفاق مى‌افتد و گمان مى‌رود که توسط فرآيندهاى ايمونولوژيک ايجاد مى‌شود؛ احتمال عفونت سلول‌هاى هدف (ماکروفاژها و مونوسيت‌ها) در حضور آنتى‌بادى‌هاى ناشى از عفونت قبلى افزايش مى‌يابد.

تشخيص

براى جداسازى اوليه ويروس مى‌توان در ۵-۳ روز اول بيمارى خون بيمار را گرفت و به درون بدن پشه يا کشت‌هاى سلولى پشه تلقيح نمود. تشخيص سرولوژيک از طريق اليزاى IgM يا تست نمونه‌هاى دوتائى سرم در طى بهبودى يا از طريق اليزاى شناسائى‌کننده‌ آنتى‌ژن يا RT-PCR در طى فاز حاد صورت مى‌گيرد.

درمان

درمان حمايتى است، بايد بيمار را به دقت تحت نظر داشت و اکسيژن يا مايعات وريدى تجويز نمود. ميزان نهائى مرگ و مير در يک مرکز مجرب در نواحى استوائى تقريباً ۱ درصد است.

تظاهرات بالينى

ويروس‌هاى دانگ غالباً عفونت‌هاى غير آشکار ايجاد مى‌کنند. در صورت بروز علائم سه الگوى بالينى ديده مى‌شود: دانگ کلاسيک، نوعى شکل خفيف آتيپکي، و DHF.

دانگ کلاسيک

پس از ۸-۵ روز دوره کمون، علائم پرودرومال کوتاه‌مدتى به‌صورت زکام يا کونژنکتيويت خفيف ايجاد مى‌شود و چند ساعت بعد، سردرد ناگهانى شديد، درد پشت چم، درد پشت (به‌ويژه کمردرد)، و درد پا و مفاصل به‌وقوع مى‌پيوندد. درد يا سزوش چشم (Ocular Soreness)، بى‌اشتهائى و ضعف، شايع و سرفه نادر است. لنفادنوپاتى و راش‌هاى جلدى با اشکال مختلف به‌طور شايع ديده مى‌شود. تب ممکن است سير دو مرحله‌اى داشته‌ باشد. بيمارى تب‌دار معمولاً ۶-۵ روز طول مى‌کشد و ناگهان قطع مى‌شود.

دانگ آتيپيک

علائم بيمارى خفيف آتيپيک را تب، بى‌اشتهائي، سردرد و ميالژى تشکيل مى‌دهند. نوعى راش گذار ممکن است ايجاد شود؛ لنفادنوپاتى وجود ندارد. علائم معمولاً کمتر از ۷۲ ساعت طول مى‌کشند.

DHF

بيمارى به‌طور ناگهانى با يک مرحله نسبتاً خفيف (۴-۲ روز) شروع مى‌شود که شامل تب، سرفه، فارنژيت، سردرد، بى‌اشتهائي، تهوع، استفراغ و درد شکممى است که ممکن است شديد باشد. ميالژي، آرترالژي، و درد استخوان که در دانگ کلاسيک شايع است در اينجا غير معمول مى‌باشد. تظاهرات هموراژيک شامل تست تورنيکه مثبت، پتشي، پورپورا، اکيموز، اپيستاکسي، خونريزى از لثه، هماتمز، ملنا، بزرگى کبد، ترومبوسيتوپني، افزايش غلظت خون (Hemoconcentration) و افزايش ۲۰ درصد در هماتوکريت مى‌باشد. سندرم شوک دانگ (DSS) با سريع و ضعيف شدن نبض و رسيدن فشار نبض به ۲۰mmHg يا کمتر، يا افت فشار به‌همراه پوست سرد و مرطوب و بى‌قرارى مشخص مى‌شود.