تاریخچهٔ دوپینگ خون

شايد فکر استفاده از دوپينگ خون به‌عنوان يک مادهٔ نيروزا يکى از قديمى‌ترين و ابتدائى‌ترين روش‌هائى بود که بشر براى اعتلاء قدرت و توانمندى استفاده نموده است.

بشر به خون هميشه به‌عنوان مادهٔ حيات و زندگى نگاه مى‌کرد ، چرا که با از دست دادن خون شاهد از دست رفتن زندگى بود. به‌ همين علت در طول تاريخ به خون به‌عنوان ماده و اکسير حيات و جاودانگى نگريسته شده است. براساس همين تفکر در طول تاريخ شاهد پديدهٔ خونخوارى و استفاده از خون گلادياتورها توسط قدرتمندان و صاحبان زر و زور به‌منظور کسب قدرت و توان زندگى بوده‌ايم. پس از کشف سيستم گردش خون نيز شاهد موارد متعددى از انتقال خون به‌منظور کسب نشاط و قدرت بوده‌ايم که انتقال خون سه جوان به پاپ در قرن ۱۶ که منجر به مرگ پاپ و سه جوان نگون‌بخت شد ، مثالى براى استفاده از خون به‌منظور کسب قدرت و سلامت بود.

در حيطهٔ ورزش دقيقاً مشخص نيست که از چه زمانى دوپينگ خون وارد حيطهٔ ورزش حرفه‌اى شده است. براساس گزارش‌ها پلى‌سيتمى ناشى از انتقال خون در دههٔ ۱۹۷۰ براى تصحيح آنمى در يک دوندهٔ فنلاندى رشتهٔ ۳۰۰۰ متر با مانع به‌کار رفت که اين ورزشکار بلافاصله پس از دريافت ترانسفوزيون رکورد جهانى را شکست ، هرچند که اين عمل تأثير ناچيزى بر سير بيمارى وى داشت. از آن زمان تعداد قابل ملاحظه‌اى از دوندگان استقامتى از دوپينگ خون استفاده نمودند. رسوائى ابتلاء چند ورزشکار دوچرخه‌سوار آمريکائى که پس از المپيک ۱۹۸۴ به هپاتيت مبتلا شدند ، شاهدى بر استفادهٔ وسيع و طولانى خون به‌عنوان ابزارى براى دوپينگ در صحنهٔ ورزشى بود. برخى دوچرخه‌سواران آمريکائى در المپيک ۱۹۸۴ لس‌آنجلس از دوپينگ خون استفاده نمودند. اين تيم در المپيک‌هاى قبلى هيچ موفقيتى نداشت ، ولى در بازى‌هاى ۱۹۸۴ لس‌آنجلس براى کسب موفقيت در مسابقات تصميم به استفاده از دوپينگ خون گرفت و با استفاده از دوپينگ خون اين تيم در المپيک ۱۹۸۴ موفق به کسب ۹ مدال شد. در جريان اين امر با توجه به اينکه آمريکائى‌ها وقت مناسبى براى اتوترانسفوزيون (Autotransfusion) نداشتند ، تعدادى از

استفاده از دوپينگ خون و اريتروپويتين يکى از شايع‌ترين روش‌ها در ميان ورزشکاران (و به‌خصوص در رشته‌هاى دو و دوچرخه‌سواري) است. براساس برآورد بعضى از محققين (Ramotar، در ۱۹۹۰) در سال‌ها ۹۰-۱۹۸۶ (يعنى در عرض ۴ سال اولى که اريتروپويتين انسانى نوترکيب معرفى شد)، اين هورمون صناعى مسئول مرگ ۱۷ ورزشکار بوده است.

براساس گزارش Donati (يک محقق ايتاليائي) ۷۰-۶۰% ورزشکاران حرفه‌اى در رشتهٔ دوچرخه‌سوارى از اريتروپويتين استفاده مى‌کنند.