کسى که درصدد تنبيه است براى اجراى آن طرحى و نقشهاى بايد داشته باشد تا تنبيه او خطرآفرين نباشد. او بايد بداند به کجاى بدن طفل مىخواهد ضربه وارد آورد، چند ضربه و چگونه؟ و ... تا ناشيانه اقدامى نکند و زيانى وارد نسازد.
مطلع کردن کودک
بهنگامى که مىخواهيد کودک را تنبيه کنيد بايد او را آگاه کنيد. اين خطاست که طفل در حين بازى و سرگرم به کارى باشد و شما با استفاده از غفلت او، ناگهان ضربهاى بر او وارد آوريد. اينگونه ضربهزدنها خطرناک و باعث ايجاد نابسامانىهاى رواني، ترس شديد و حتى گاهى سکته خواهد شد.
روشن کردن علّت
طفل بايد بداند براى چه تنبيه مىشود. چه چيزسبب شده است که او کتک بخورد. زيرا نفس تنبيه کسى را متوجه زشتى امر نخواهد کرد. اگر قصد شما عبرتآموزى و متوجه کردن کودک به نتيجه و عقوبت امرى است بايد آن را براى کودک توضيح دهيد. بدينسان طفل ضمن تنبيه بايد بفهمد چرا کتک مىخورد و از اين پس بايد چه کند که کتک نخورد.
تسلط بر خود
درحين تنبيه لازم است بر اعصاب خود مسلّط باشيم و حساب شخصى خود را که خشمگين و ناراحتيم از حساب کودک جدا کنيم. برخى از والدين و مربيان پيش از تنبيه دل پرى از کودک دارند و خشم و نفرت او را در دل مىپرورانند و بعد برسر او وارد مىشوند.
تجارب روزمره نشان دادهاند که تنبيه در چنين شرايط و حالاتى آثار و عوارضى فوقالعاده براى کودک به بار خواهد آورد. ممکن است شما تنبيه کنيد و بعدها از کرده خود پشيمان شويد. بدينسان مديريت برخود، خونسردى و حفظ آرامش خويش شرط مهم و اساسى در تنبيه است.
دورى از ضعف و خستگى
ممکن است فرزند شما مستحق تنبيه است و شما دچار ضعف و خستگى هستيد و تازه از سرکار خود برگشتهايد. در چنان صورتى هرگز تن به تنبيه کردن ندهيد که پشيمانى مىآورد و عاقبت خوشى ندارد. البته مادران هم بايد هوشيار باشند در چنان حال و وضعى شکايت فرزند را به نزد شوهر نبرند. بگذارند که او لحظهاى استراحت کند و سرحال آيد.
اين توصيه درباره زنانى که در حال عادت ماهانه مىباشند نيز صادق است. آنها هم در چنان ايامى حال و وضعى عادى ندارند اگرچه آرام به نظر رسند. در حين تنبيه اين احتمال وجود دارد که از حال اعتدال خارج شوند.
محيط آرام
مصلحت اين است که تنبيه در محيط آرام و بدور از سروصدا و جار جنجال صورت گيرد و مسائل گوناگون با هم خلط نشوند و از ذکر چيزهائى که ربطى به تنبيه و بحث مربوط به آن ندارند پرهيز بعمل آيد. همچنين تنبيه نبايد در شرايط و موقعيتى باشد که طفل دچار ناامنى روانى و اضطراباتى ديگر است. مثلاً در ايامى نباشد که او غصّه امتحان را دارد و ترس او اين است که نتواند در فلان امتحان موفق شود.
اعلام محبت
درحين تنبيه بايد بگونهاى با کودک برخورد کنيد که او دريابد شما از اين جريان ناراحتيد و دلتان نمىخواست شرايطى پديد آيد و او کتک بخورد. شما او را دوست داريد و اگر تنبيهش مىکنيد بدانخاطر است که او را دوست داريم و نمىخواهيد آن لغزش از نو تکرار شود.
همچنين پس از تنبيه به او نشان دهيد که او را همچنان دوست داريد، کينهاى از او در دل نداريد و از اينکه او کتک خورده است خوشحال نيستيد و حتى ناراحتيد. با مهر و لطف خود غم و رنج ناشى از تنبيه را از دل او بيرون آوريد ضمن اينکه از او قول مىگيريد ديگر آن کار را تکرار نخواهد کرد.