محل رشد و پراکنش

نام علمى:Urtica dioica L نام انگليسى: Stinging nettle, Common nettle

گياهچه

لپه‌ها به رنگ سبز روشن، گرد، در قسمت انتهاء داراى تعداد کمى دندانه بوده و همراه با پايه‌اى بلند هستند. اولين برگ‌هاى حقيقى به رنگ سبز زيبا و برّاق، قلبى شکل و پوشيده از کرک‌هاى بلند و خشن و گاهى گزنده است و در حاشيه‌ها داراى دندانه‌هاى عميق هستند.

گياه کامل

- اندام‌هاى رويشى :

گياهى است چندساله، ايستا، به ارتفاع ۹۰ تا ۲۵۰ سانتى‌متر که توسط بذر و ساقه‌هاى خزندهٔ زيرزمينى تکثير مى‌يابد. ساقهٔ آن زاويه‌دار، غالباً از قاعده منشعب و پوشيده از کرک‌هاى خارمانند و خشن است؛ که، به‌علت داشتن مايعى اسيدى به شدت گزنده هستند. برگ‌هاى اين گياه متقابل، سرنيزه‌اي، در پايه گرد، به طول ۶ تا ۱۲ سانتى‌متر که از قسمت وسط و به طرف رأس دندانه است. سطح زيرين برگ‌ها توسط کرک‌هاى خاکسترى رنگ و نرمى که داراى ماده‌اى اسيدى و سوزاننده است پوشيده شده و سطح بالائى آنها سبزرنگ است و توسط کرک‌هائى لطيف پوشيده شده است. دمبرگ‌ها به طول ۵/۱ تا ۵ سانتى‌متر و داراى گوشوارک‌هائى باريک و کوتاه است که در قاعدهٔ برگ‌ها قرار داشته و به طول ۵ تا ۱۰ ميلى‌متر هستند.

- اندام‌هاى زايشى :

گل‌ها به‌صورت دسته‌جاتى در قاعدهٔ دمگل‌هاى برگ‌مانند قرار داشته و دو پايه هستند. گل‌هاى نر سست و کم‌پشت بوده و هم‌اندازهٔ برگ‌ها هستند. رنگ گل‌ها سبز متمايل به سفيد است، گل‌ها کوچک و به طول يک ميلى‌متر هستند.

ميوهٔ اين گياه فندقه از نوع آکن، تخم‌مرغى شکل، به اندازهٔ يک ميلى‌متر، با سطحى صاف و بدون کرک است.

موسم گلدهى اين گياه خرداد تا مردادماه است.

محل رشد و پراکنش

اين علف هرز انتشار وسيعى داشته و بيشتر مناطق مرطوب با خاک‌هاى هوموسى و غنى از موادّ غذائى را ترجيح مى‌دهد. به‌طور معمول در حاشيهٔ جاده‌ها، حصارها، مزارع و در باغ‌ها و تاکستان‌ها ديده مى‌شود.