بزرگسالان

اين اعتقاد که واکسن‌ها در دوران کودکى تزريق مى‌شود و مردم بعد از رسيدن به سن بلوغ يا کاملاً ايمن شده‌اند و يا ديگر نيازى به واکسن ندارند. به‌طور گسترده مورد پذيرش واقع شده است. اما هيچ چيز گوياتر از واقعيت نيست. هزاران نفر از افراد بزرگسال سالانه به‌علت بيمارى‌هائى که در صورت واکسيناسيون مناسب به آن مبتلا نمى‌شدند، از پا درمى‌آيند.

در سنينى که واکسيناسيون اطفال اجراء مى‌شود ممکن است بيمارى‌هائى که اغلب در کودکان ديده مى‌شود، شايع نباشند و افرادى که واکسن نزده‌اند احتمالاً خيلى دورتر از سنين مورد انتظار در معرض بيمارى قرار مى‌گيرند. امروزه در خوابگاه‌هاى دانشگاهى هنوز مواردى از شيوع سرخک در ميان برخى دانشجويان واکسن نزده ديده مى‌شود.

واکسن سرخک

تخمين زده مى‌شود که يک نفر از هر ۲۰ نفر در بالغان جوان مستعد ابتلاء به سرخک است. بزرگسالانى که قبل از سال ۱۹۵۷ متولد شده‌اند به‌طور طبيعى در کودکى مبتلا به سرخک شده‌اند و در نتيجه ايمنى دائم دارند. کليهٔ بزرگسالان در صورتى‌که مبتلا به سرخک (تأييد شده توسط پزشک) شده‌اند و از زمان تولد به بعد واکسن زندهٔ سرخک نزده‌اند، بايد واکسن تزريق کنند. اظهار والدين مبنى بر انجام واکسيناسيون به تنهائى کفايت نمى‌کند. دانشجويان دانشکده‌ها به‌خصوص بايد عليه سرخک واکسينه شوند، زيرا در معرض تماس‌هاى گسترده با گروهى که شديداً آسيب‌پذير است، قرار دارند.

سرخک در بزرگسالان يک بيمارى جدى است که باعث يک مورد التهاب مغز (آنسفاليت) در هر ۲۰۰۰ بيمار و يک مورد مرگ در هر ۳۰۰۰ بيمار مى‌شود. ابتلاء به سرخک در حاملگى خطر سقط خودبه‌خودي، زايمان زودرس و به دنيا آوردن نوزاد با وزن کم را افزايش مى‌دهد.

واکسن اوريون

اکثر مردم تا سن ۲۰ سالگى به اوريون مبتلا و يا نسبت به آن ايمن شده‌اند. با وجود اين واکسيناسيون در مردان بالغى که سابقه اين بيمارى را ندارند، توصيه مى‌شود. در صورت ابتلاء به اوريون خطر ايجاد التهاب بيضه‌ها (ارکيت) در مردان بالغ ۲۰ درصد است (به مبحث بيضه‌ها و کيسه بيضه رجوع کنيد) در بعضى موارد اين مسئله باعث عقيمى مى‌شود. همچنين اوريون باعث کَرى در يک مورد از هر ۱۵ هزار بيمار مى‌شود.

واکسن سرخجه (سرخک آلمانى)

علت اصلى واکسيناسيون بالغان عليه سرخجه جلوگيرى از عفونت جنين است. ابتلاء به اين عفونت در سه ماههٔ اول حاملگى باعث ايجاد نشانگان (سندرم) سرخجه مادرزادى در ۸۰ درصد جنين‌ها مى‌شود. که مشخصهٔ آن نقايص قلب، چشم و گوش و عقب‌ماندگى ذهنى است.

در کليهٔ بزرگسالان به‌ويژه خانم‌ها و دانشجويان دانشکده‌ها ايمنى عليه سرخجه توصيه مى‌شود مگر آنکه قبلاً به اين بيمارى مبتلا يا عليه آن واکسينه شده باشند. خانم‌ها در زمان حاملگى نبايد واکسينه شوند و بايد به آنها توصيه شود که تا سه ماه بعد از تزريق واکسن حامله نشوند. در بزرگسالان مستعد واکسن مخلوط سرخک، اوريون و سرخجه در قالب يک تزريق واحد (MMR) در دسترس است.

واکسن آنفلوانزا

همهٔ افراد بالاى ۶۵ سال بايد سالانه عليه آنفلوانزاى ويروسى واکسينه شوند. حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد مرگ و مير ناشى از آنفلوانزا در اين گروه سنى روى مى‌دهد. برطبق آخرين گزارش‌هاى مرکز کنترل بيمارى آمريکا تنها ۱۷ درصد از آمريکائى‌هائى که نياز به واکسن آنفلوانزا دارند از آن بهره‌مند مى‌شوند. اين واکسن به‌خصوص براى افرادى که در آسايشگاه‌ها به‌سر مى‌برند، اهميت دارد، زيرا خطر ابتلاء در اين اماکن شلوغ افزايش مى‌يابد.

در افراد متعلق به گروه‌هاى مختلف سنى که دچار بيمارى‌هاى مزمن قلب، ريه، کليه،بيمارى‌ قند، کم‌خوني، آسم يا نقص ايمنى (مثل قربانيان ايدز و بيمارانى که به مدت طولانى کورتون مصرف کرده‌اند) هستند، انجام واکسيناسيون توصيه مى‌شود. به‌دليل تغيير مداوم ويروس آنفلوانزا، هنگام تزريق واکسن بايد از تازه‌ترين نوع آن که سالانه ساخته مى‌شود، استفاده شود. تأثير واکسن‌ها هر سال با سال ديگر فرق دارد زيرا هيچ کس با اطمينان نمى‌داند کدام ويروس تهاجم خواهد کرد.

بهترين زمان تزريق واکسن ماه‌هاى اکتبر يا نوامبر (مهر يا آبان)، قبل از شروع فصل ابتلاء به آنفلوانزا است. افرادى که به تخم‌مرغ حساسيت دارند. نبايد از اين واکسن استفاده کنند. زيرا ويروس روى تخم‌مرغ کشت داده مى‌شود. اين افراد بايد براى پيشگيرى به‌وسيلهٔ داروهائى مثل آمانتادين (amantadine) با پزشک مشورت کنند.