نفریت بینابینی (آلرژیک) حاد (AIN)

داروها علت عمده اين نوع نارسائى کليوى هستند و معمولاً حداقل چند روز پس از برقرارى درمان با داروى موردنظر با افزايش تدريجى کراتينين سرم مشخص مى‌شوند و گه‌گاه با تب، ائوزينوفيلي، بثورات جلدى و آرترالژى همراه مى‌گردند. ممکن است علاوه بر ازتمى شواهدى از بدکارى توبولى (مثل هيپرکالمي، اسيدوز متابوليک) ديده شود. داروهائى که غالباً باعث AIN مى‌شوند شامل موارد زير هستند: پنى‌سيلين‌هاى ضدٌ استافيلوکوکى (متى‌سيلين، اگزاسيلين يا نفى‌سيلين) و پنى‌سيلين‌هاى ديگر، سفالوسپورين‌ها، سولفوناميدها، کينولون‌ها، ريفامپين، آلوپورينول و سايمتيدين. NSAIDsها مى‌توانند باعث AIN با يا بدون سندرم نفروتيک شوند. در رنگ‌آميزى هانسل يا رايت ادرار هماچوري، پيورى و ائوزينوفيلى ديده مى‌شود.

معمولاً با قطع مصرف داروى عامل بيمارى بدکارى کليوى بهبود مى‌يابد ولى ممکن است بهبودى کامل به تأخير بيفتد و ناکامل باشد. مطالعات کنترل نشده نشان داده‌اند که گلوکوکورتيکوئيدها، بهبودى عملکرد کليوى را تسريع مى‌کنند. سواى نمونه‌بردارى کليه هيچ‌ تست تشخيصى اختصاصى در دسترس نيست. پيلونفريت هم مى‌تواند باعث AIN شوند هر چند به‌ندرت همراه با نارسائى کليه است مگر اينکه دو طرفه باشد (يا در تنها کليه‌اى که کار مى‌کند ايجاد شود) يا انسداد مجراى ادراري، سندرم سپسيس يا کاهش حجم مايعات بدن به آن اضافه شود.