رژیم‌های درمانی UTI باکتریال

درمان

اصول پايه درمان UTI در جدول (- اصول پايه درمان UTIs-) فهرست شده‌اند. رژيم‌هاى درمانى UTI باکتريال در جدول (- رژيم‌هاى درمانى UTI باکتريال -) فهرست شده‌اند. در UTI علامت‌دار راجعه (۳ عفونت در سال) پروفيلاکسى روزانه يا ۳ بار در هفته با داروهائى مانند نيتروفورانتوئين (۵۰mg) ترى‌متوپريم - سولفامتوکسازول (TMP-SMZ) (۴۰-۸۰ mg) يا TPM به تنهائى (100mg) توصيه مى‌شود.

اصول پايه درمان UTIs

	۱. به‌جز در سيستيت حاد بدون عارضه زنان، در بقيه موارد بايد کشت کمى ادرار، رنگ‌آميزى گرم يا تست‌هاى تشخيصى آلترناتيو سريع انجام شود تا قبل از شروع درمان تشخيص تأييد شود. اگر نتايج کشت در دسترس باشد بايد براى درمان مستقيم از تست حساسيت ضدٌ ميکروبى استفاده شود.
	۲. فاکتورهاى مساعدکننده عفونت مثل انسداد و سنگ را بايد تعيين و در صورت امکان تصحيح کرد.
	۳. برطرف شدن علائم بالينى هميشه درمان قطعى باکتريولوژيک را نشان نمى‌دهد.
	۴. هر دوره درمانى را بايد پس از کامل شدن به دو حالت شکست درمانى (علائم و يا باکتريورى در طى درمان يا کشت بلافاصله پس از درمان ريشه‌کن نشود) يا درمان قطعى (برطرف شدن علائم و حذف باکتريوري) طبقه‌بندى کرد. عفونت‌هاى راجعه را بايد از نظر اينکه همان سوش باشند يا سوش متفاوت و نيز زودرس (در طى ۲ هفته پس از درمان رخ دهد) يا ديررس بودن طبقه‌بندى کرد.
	۵. عموماً عفونت‌هاى بدون عارضه محدود به دستگاه ادرارى تحتانى به درمان کوتاه‌مدت پاسخ مى‌دهند در حالى که عفونت‌هاى دستگاه فوقانى به درمان طولانى‌ترى نياز دارند. پس از درمان، عود زودرس ناشى از همان سوش ممکن است در نتيجه از بين نرفتن کانون عفونت دستگاه فوقانى باشد ولى اغلب (خصوصاً پس از درمان کوتاه‌مدت سيستيت) به‌دليل کلونيزاسيون پايدار واژن است. عودى که بيش از ۲ هفته پس از قطع درمان پديد آيد تقريباً هميشه نشان‌دهنده عفونت مجدد با سوشى جديد يا سوش قبلى است که در فلور واژن يا رکتوم باقى‌مانده است.
	۶. با وجود افزايش مقاومت، عفونت‌هاى کسب شده از جامعه - خصوصاً عفونت‌هاى اوليه - معمولاً ناشى از سوش‌هاى حساس به آنتى‌بيوتيک هستند.
	۷. در بيماران مبتلا به عفونت‌هاى مکرر، دستکارى دستگاه ادرارى يا بسترى اخير در بيمارستان بايد به‌وجود سوش‌هاى مقاوم به آنتى‌بيوتيک شک کرد.

رژيم‌هاى درمانى UTI باکتريال

حالت

پاتوژن‌هاى مشخصه

شرايط زمينه‌اى

درمان تجربى توصيه شده۱

سيستيت حاد بدون عارضه در زنان

اشريشياکلي، استافيلوکوک

هيچ‌کدام

رژيم سه روزه: TMP, TMP-SMZ، کينولون، رژيم ۷ روزه: نيتروفوروانتوئين ماکروکريستالين۲

ساپروفيتيکوس، پروتئوس ميرابيليس، کلبسيلا پنومونيه

ديابت، علائم بيش از ۷ روز، UTI اخير، مصرف ديافراگم، سن بالاى ۶۵ سال

رژيم ۷ روزه را در نظر بگيريد: TMP-SMZ خوراکي، TMP، کينولون۲

حاملگى

رژيم ۷ روزه را در نظر بگيريد: آموکسى‌سيلين خوراکي، نيتروفورانتوئين، ماکروکريستالين، سفپودوکسيم پروگزتيل يا TMP-SMZ۲

پيلونفريت حاد بدون عارضه در زنان

E coli، پروتئوس ميرابيليس، استافيلوکوک ساپروفيتيکوس

بيمارى خفيف تا متوسط، بدون تهوع و استفراغ، درمان سرپائي

کينولون خوراکى۳ براى ۱۴-۷ روز (در صورت تمايل دوز اول را وريدى تجويز کنيد)، يا دوز منفرد سفترياکسون۴ يا جنتامايسين وريدى و به‌دنبال آن TMP-SMZ۲ خوراکى براى ۱۴ روز

بيمارى شديد يا احتمال اوروسپسيس: نياز به بسترى در بيمارستان دارد

سفترياکسون وريدى۴ ، کينولون، جنتامايسين ( آمپى‌سيلين)، يا آزترئونام تا قطع تب و سپس کينولون، سفالوسپورين ياTMP/SMZ خوراکى۳ براى ۱۴ روز

UTI عارضه‌دار در مردان و زنان

E coli، پروتئوس، کلبسيلا، سودومونا، سراتيا، انتروکوک، استافيلوکوک

بيمارى خفيف تا متوسط، بدون تهوع و استفراغ: درمان سرپائى

کينولون خوراکى۳ براى ۱۴-۱۰ روز

بيمارى شديد يا احتمال اوروسپ سيس: نياز به بسترى در بيمارستان دارد

آمپى‌سيلين و جنتامايسين، کينولون، سفترياکسون، آزترئونام، تيکارسيلين / کلاوولانات يا ايمى‌پنم - سيلاستاتين وريدى ۴تا قطع تب و سپس کينولون يا TMP-SMZ خوراکى۳ براى ۲۱-۱۰ روز

۱. درمان مذکور قبل از تعيين عامل اتيولوژيک تجويز مى‌شود. رنگ‌آميزى گرم مى‌تواند در انتخاب درمان تجربى مفيد باشد. در صورت تعيين عامل عفونت مى‌توان درمان را اصلاح کرد. فلوئوروکينولون‌ها را نبايد در حاملگى تجويز کرد. گرچه مصرف TMP-SMZ در حاملگى تصويب نشده است اما به‌طور وسيعى استفاده مى‌شود. به‌دليل توکسيسيتى احتمال جنتامايسين بر رشد عصب جنين بايد در حاملگى با احتياط مصرف شود.

۲. رژيم‌هاى خوراکى چند روزه در درمان سيستيت به قرار زير است: TMP-SMZ، ۸۰۰/۱۶۰ mg هر ۱۲ ساعت. TMP۱۰۰mg هر ۱۲ ساعت. نورفلوکساسين 400mg هر ۱۲ ساعت، سيپروفلوکساسين 250mg هر ۱۲ ساعت. افلوکساسين 200mg هر ۱۲ ساعت. لومفلوکساسين 400mg/d، انوکساسين 400mg هر ۱۲ ساعت. نيتروفورانتوئين ماکروکريستالين 100mg روزى ۴ بار. آموکسى‌سيلين 250mg هر ۸ ساعت. سفپودوکسيم پروگزتيل 100mg هر ۱۲ ساعت.

۳. رژيم‌هاى خوراکى در درمان پيلونفريت و UTI عارضه‌دار به قرار زير است: TMP-SMZ ۸۰۰/۱۶۰ mg هر ۱۲ ساعت. سيپروفلوکساسين 500mg هر ۱۲ ساعت. افلوکساسين 200-300 mg هر ۱۲ ساعت. لومفلوکساسين 400mg/d. انوکساسين 400mg هر ۱۲ ساعت. آموکسى‌سيلين 500mg هر ۸ ساعت. سفپودوکسيم پروگزتيل 200mg هر ۱۲ ساعت.

۴. رژيم‌هاى وريدى به قرار زير هستند: سپيروفلوکساسين 400-200 mg هر ۱۲ ساعت. افلوکساسين 200-400 mg هر ۱۲ ساعت. جنتامايسين 1mg/kg هر ۸ ساعت. سفترياکسون 2-1 g/d، آمپى‌سيلين 1g هر ۶ ساعت، ايمى‌پنم - سيلاستين 500-250 mg هر ۸-۶ ساعت. تيکارسيلين / کلاوولانات ۲/۳ g هر ۸ ساعت. آزترئونام 1g هر ۱۲-۸ ساعت.