تشخیص

اتيولوژى

اتيولوژى در موارد غير مرتبط با کاتتر، علت پروستاتيت حاد باکتريال معمولاً پاتوژن‌هاى گرم منفى شايع دستگاه ادرارى است (E. coli يا کلبسيلا). در موارد مرتبط با کاتتر باسيل‌هاى گرم منفى بيمارستانى يا انتروکوک هم ممکن است درگير باشند. همچنين E. coliکلبسيلا، پروتئوس و ديگر ارگانيسم‌هاى پاتوژن ادرارى مى‌توانند پروستاتيت مزمن ايجاد کنند. شواهدى دال بر نقش سببى اورئاپلاسما اورئاليتيکوم (Ureaplasma Urealyticum) و کلاميديا تراکوماتيس در پروستاتيت مزمن قطعى نيست.

تظاهرات بالينى

تظاهرات بالينى پروستاتيت حاد باکتريال با تب، لرز، سوزش ادرار و تندرنس شديد پروستات مشخص مى‌شود. ممکن است به‌طور خودبه‌خودى (عموماً در مردان جوان) يا همراه با قرار دادن کاتتر در اورترا اتفاق بيفتد. پروستاتيت مزمن باکتريال اغلب بدون علامت است و پروستات در لمس معمولاً طبيعى است و در بعضى موارد درد پرينه يا قسمت تحتانى پشت و يا علائم انسدادى ايجاد مى‌گردد. الگوى سيستيت عودکننده در مردان ميان‌سال اين تشخيص را مطرح مى‌کند و به‌دليل انتشار متناوب عفونت از پروستات است.

تشخيص

از کشت ادرار معمولاً پاتوژن باکتريال به‌دست مى‌آيد. بايد از ماساژ شديد پروستات اجتناب گردد. در موارد مرتبط با کاتتر رنگ‌آميزى گرم ادرار مى‌تواند خصوصاً در راهنمائى درمان تجربى سودمند باشد.

درمان

درمان در پروستاتيت حادى که پاتوژن‌هاى گرم منفى در آن ديده شود، در ابتدا از فلوئوروکينولون، سفالوسپورين نسل سوم يا آمينوگليکوزيد استفاده مى‌گردد. در مواردى که کوکسى گرم مثبت مشاهده گردد، نفسيلين يا سفالوسپورين تجويز مى‌گردد. در پروستات حاد مرتبط با کاتتر تا زمان جداسازى عامل اتيولوژى و تست حساسيت از فلوئوروکينولون، سفالوسپورين نسل سوم يا آمينوگليکوزيد استفاده مى‌شود. در درمان پروستاتيت مزمن فلوئوروکينولون‌ها (مثل سيپرفلوکساسين 500mg روزى ۲ بار) نسبت به داروهاى ديگر با موفقيت بيشترى همراه بوده‌اند ولى بايد حداقل ۱۲ هفته داده شود تا مؤثر باشند.