DU

کلى نقش عمده را هليکوباکتر پيلورى به‌عهده دارد. اين ميکروب نوعى ارگانيسم مارپيچ توليدکننده اوره‌آز است که در مخاط آنتر حدود ۱۰۰% مبتلايان به DU و ۸0% مبتلايان به GU کلونيزه مى‌گردد. همچنين در افراد طبيعى (شيوع آن با افزايش سن بيشتر مى‌شود) و شرايط اجتماعى اقتصادى پائين نيز يافت مى‌شود. اين عفونت ارتباط ثابتى با شواهد هيستولوژيک گاستريت مزمن فعال دارد که پس از سال‌ها مى‌تواند باعث گاستريت آتروفيک و سرطان معده شود. علت عمده ديگر زخم NSAIDs هستند (آنهائى که ناشى از هليکوباکتر پيلورى نيستند). در کمتر از ۱% موارد علت آن گاستروينوما (سندرم زولينگر - اليسون) است. عوامل خطرساز و بيمارى‌هاى همراه ديگر شامل موارد زير هستند: مادرزادى (؟ افزايش تعداد سلول پاريتال)، سيگار، هيپرکلسمي، ماستوسيتوز، گروه خونى O (آنتى‌ژن‌ها مى‌توانند به هليکوباکتر پيلورى باند شوند). موارد اثبات‌نشده عبارتند از: استرس، قهوه، الکل.

DU

DU افزايش خفيف ترشح اسيد معده به دو دليل مى‌باشد:

۱. افزايش آزادسازى گاسترين که احتمالاً به‌دليل الف. تحريک سلول‌هاى G آنتر توسط سيتوکاين‌هاى آزاد شده از سلول‌هاى التهابى و ب. کاهش توليد سوماتوستاتين توسط سلول‌هاى D است. دو مورد ذکر شده بر اثر عفونت هليکوباکتر پيلورى حاصل مى‌شوند.

۲. تشديد پاسخ اسيد به تحريک گاسترين به دليل افزايش توده سلول پاريتالى که بر اثر تحريک گاسترين ايجاد مى‌گردد. با ريشه‌کن کردن هليکوباکتر پيلورى اين اختلالات سريعاً برطرف مى‌شوند. با اين‌حال در بعضى از بيماران پس از ريشه‌کن کردن هليکوباکتر پيلوري، در پاسخ به گاسترين اگزوژن حداکثر برون‌ده اسيد معده به‌طور خفيف بالا مى‌باشد. اين حالت پيشنهاد مى‌کند که قسمتى از ترشح بالاى اسيد معده به‌طور ژنتيکى معين مى‌شود. هليکوباکتر پيلورى موجب افزايش پپسينوژن سرم هم مى‌گردد. ترشح بالاى اسيد معده يا تخليه سريع معده موجب قطعاتى از متاپلازى معدى در دئودنوم مى‌شود. اثرات توکسيک عفونت هليکوباکتر پيلورى اين نواحى دفاع مخاطى دئودنوم را مختل مى‌کند. عوامل خطرساز ديگر شامل گلوکوکورتيکوئيدها، NSAIDs، نارسائى مزمن کليه، پيوند کليه، سيروز و بيمارى مزمن ريه هستند.

GU

هليکوباکتر پيلورى علت اساسى آن است. معمولاً ميزان ترشح اسيد معده طبيعى يا کاهش يافته است که احتمالاً منعکس‌کننده اين است که در اين بيمارى عفونت هيلکوباکتر پيلوروى در سن پائين‌ترى از مبتلايان به DU رخ مى‌دهد. گاستريک ناشى از ريفلاکس محتويات دئودنوم (مثل صفرا) ممکن است نقشى داشته باشد. ممکن است مصرف مزمن ساليسيلات يا NSAID، مسئول ۳۰-۱۵ درصد مبتلايان به GU باشد و خطر خونريزى و پرفوراسيون مربوط به آن افزايش مى‌يابد.