تظاهرات بالینی

فتقى‌ شدن يا برآمده شدن کيسه‌اى شکل مخاط از ميان عضلات در محل نفوذ شريان تغذيه‌اى است. احتمالاً به‌دليل افزايش فشار داخل شکمي، رژيم کم‌‌فيبر مى‌باشد و در کولون سيگموئيد شايع‌تر است.

تظاهرات بالينى

۱. بدون علامت (توسط باريم انما يا کولونوسکوپى تشخيص داده مى‌شود)

۲. درد: درد راجعه ربع تحتانى چپ که با دفع مدفوع برطرف مى‌شود. يبوست و اسهال به تناوب. تشخيص توسط باريم انما.

۳. ديورتيکوليت: درد، تب، تغيير عادات روده‌اي، تندرستى کولون، لکوسيتوز. با CT روده‌اى ک حاجب شده است، بهتر تشخيص داده مى‌شود و مرحله‌بندى مى‌گردد (در بيمارانى که با درمان طبى بهبود مى‌يابند در عرض ۶-۴ هفته بعد براى رد کانسر باريم هفته انما يا کولونوسکوپى انتخابى انجام دهيد.) عوارض: آبسه‌هاى پرى‌کوليک، پرفوراسيون، فيستول (به مثانه، واژن، پوست، بافت نرم) آبسه کبدي، تنگي. عوارض عمدتاً به جراحى و يا در آبسه‌ها به درناژ پرکوتانئوس نياز دارند.

۴. خونريزي: معمولاً در غياب ديورتيکوليت و اغلب از کولون صعودى و خودبه‌خود محدودشونده است. اگر ادامه يابد با آرتريوگرافى مزانتريک و انفوزيون داخل شريانى وازوپرسين يا جراحى درمان مى‌گردد.

درمان

درد رژيم پرفيبر، عصاره پسيليوم (متاموسيل يک قاشق غذاخورى روزى يک‌ الى دو بار خوراکي) داروهاى آنتى‌کولينرژيک (دى‌سيکلومنى 40-10 HCl ميلى‌گرم روزى ۴ بار خوراکي).

ديورتيکوليت NOP، مايعات وريدي، آنتى‌بيوتيک‌ها (مثل سفوکسيتين ۲ گرم وريدى هر ۶ ساعت يا ايمى‌پنم 500mg وريدى هر ۸-۶ ساعت). در بيماران غير بسترى آمپى‌سيلين يا تتراسايکلين 500mg روزى ۴ بار خوراکى (رژيم مايعات آبکي). رزکسيون جراحى در موارد مقاوم به درمان يا راجعه، افراد جوان (زير ۵۰ سال)، بيمارانى با سرکوب ايمني، يا وقتى قادر به رد کانسر نباشيم، انجام مى‌شود.