پيرازون براى کنترل برگپهنهاى هرز يکساله در چغندرقند و چغندر لبوئى مصرف مىشود. اين ترکيب هم بهوسيلهٔ ريشه و هم بهوسيلهٔ اندامهاى هوائى جذب مىشود. بهصورت تيمار در خاک و کمى پس از سبز شدن مورد استفاده قرار مىگيرد. انتقال آن آپوپلاست است و همچون بازدارندهٔ فتوسنتز عمل مىکند. بهنظر مىرسد مقاومت چغندرقند به سبب اتصال پيرازون به گلوکز باشد که باشد که باعث خنثى کردن خاصيت سمى آن مىشود.
اسم تجارتى و کارخانهٔ سازندهٔ آن
پيرامين - بي، اي، اس، اف و ياندون
ساختمان شيميائى
شکلهاى موجود
- سمپاشى به شکل محلول در آب:
۱. پودر وتابل ۵/۷۵ درصد (پيرامين)
حرکت و نحوهٔ عمل در گياهان
پيرازون بهوسيلهٔ ريشهها جذب و به طريق آپوپلاست به اندامهاى هوائى منتقل مىشود تا فتوسنتز را قطع کند. با افزودن مويان به آن مىتوان آن را بر روى شاخ و برگ نيز بهکار برد. زمان صحيح استفاده از آن پس از سبز شدن بهمنظور جلوگيرى از آسيب رسيدن به گياهان زراعى از حساسيت خاصى برخوردار است.
واکنش در خاک
نوع خاک در استفاده از پيرازون مؤثر است. محلوليت آن در آب ۴۰۰ppm است، لذا استفاده از پيرازون در خاکهاى شنى يا شن لومى بهعلت احتمال آبشوئى و آسيب ديدن گياهان زراعي، توصيه نمىشود. هنگامى که پيرازون در خاکهاى با مادهٔ آلى بيشتر از ۵ درصد استفاده شود، کنترل علفهاى هرز رضايتبخش نخواهد بود. متوسط دوام اين علفکش ۴ تا ۸ هفته است.
گياهان حساس به علفکش
پيرازون عمدتاً برگپهنهاى يکساله را کنترل مىکند.
- گياهانى که کنترل مىشوند عبارتند از: سلمه، پنجه غازي، گزنهٔ سفيد، انواع سلمه، خردلهاى وحشي، انواع تاجريزي، انواع تاج خروس، خرفه، امبروسياها، کيسه کشيش، انواع علف هفتبند و گاوپنبه.
- کنترل برگباريکها متفاوت است. براى کنترل برگباريکها ترکيبات ديگرى مثل دالاپون و فن مديفام (بتانال) بايستى با آن مخلوط شود.
کاربردهاى اصلى
- در چغندرقند، بهصورت تيمار سراسرى قبل از سبز شدن، همراه با آبيارى قبل از کاشت يا کمى پس از سبز شدن استفاده مىشود.
- در چغندر لبوئى قبل از سبز شدن يا کمى بعد از سبز شدن بهصورت سراسرى استفاده مىشود.