جراحی

تعداد زيادى از داروها در تسکين علائم التهاب مفصلى مؤثر هستند. هيچ داروئى روى همهٔ افراد تأثير ندارد و تعداد کمى از آنها در کليه مراحل بيمارى در يک فرد مؤثر است. پزشک ممکن است هرکدام از داروهاى زير را توصيه کند:

- آسپيرين: آسپيرين اغلب اولين داروى تجويزى در تسکين درد و کاهش التهاب مؤثر است. اين دارو به مقادير نسبتاً زياد (۱۰ تا ۲۵ قرص در روز) همراه با غذا تجويز مى‌شود تا ناراحتى معده به حداقل برسد. اين دارو ممکن است به شکل محافظت شده يا روکش‌دار روده‌اى تجويز شود تا تحريک معده کاهش يابد. انواع ديگر ساليسيلات‌ها (آسپيرين از گروه ساليسيلات‌ها است - م). مثل سديم ساليسيلات، سالسالات، کولين منيزيم ساليسيلات ممکن است عوارض گوارشى کمترى ايجاد کنند، ولى معمولاً در تسکين التهاب مفصلى تأثير کمترى دارند.

- داروهاى ضدالتهاب غيراستروئيدي: پزشک ممکن است از ميان داروهاى ضدالتهاب غيراستروئيدى يکى از آنها مثل ايبوپروفن (آدويل)، فنوپروفن، تولمتين، سولينداک، ناپروکسن، يا پيروکسى‌کام را توصيه کند. هيچ‌يک از اين داروها مؤثرتر هستند از آسپيرين نيست، اگرچه ممکن است تحمل آنها راحت‌تر باشد. براى بحث بيشتر در مورد داروهاى ضدالتهاب غيراستروئيدى به مبحث درد و مسکن‌ها مراجعه کنيد).

ساير داروهاى ضدالتهاب مفصل عبارتند از: داروهاى ضد مالاريا مثل: هيدروکسى‌کلروکين، ترکيبات طلا، ايندومتاسين، و پنى‌سيلين.

- کورتيکواستروئيدها: در موارد شديد که کليهٔ داروهاى ديگر تأثير نداشته‌‌اند، کورتيکواستروئيدها ممکن است تجويز شوند. به‌علت عوارض جانبى زياد استروئيدها، مصرف طولانى‌مدت آنها ممنوع است.

- داروهاى سيتوتوکسيک (داراى اثرات سمى روى سلول): دستهٔ ديگرى از داروها که ممکن است در موارد شديد التهاب مفصل روماتوئيد مؤثر باشد داروهائى هستند که دستگاه ايمنى را سرکوب مى‌کنند. شايع‌ترين داروهاى مصرفى متوترکسات و آزاتيوپرين هستند. اين داروها ممکن است عوارض شديدى داشته باشند و مصرف آنها بايد تحت نظر دقيق پزشک باشد.

استراحت و ورزش

دوره‌هاى منظمى از استراحت در محدود کردن تعداد و شدت موارد شعله‌ور شدن التهاب مفصلى اهميت دارد. از خسته شدن زياد خوددارى کنيد و سعى کنيد ميزان فعاليت خود را تنظيم کنيد. ورزش منظم براى جلوگيرى از خشکى و جمع شدن مفاصل اهميت دارد. در يک وضعيت ثابت ننشينيد يا دراز نکشيد. در برخى موارد پزشک ممکن است استفاده از قالب‌هاى شکسته‌بندى ويژه‌اى را براى جلوگيرى از جمع شدن، دردناک شدن و از کار افتادن مفاصل، توصيه کند. يک متخصص تن درمانى (فيزيوتراپيست) مى‌تواند در ارائه يک برنامهٔ ورزشى به شما کمک کند و نيز وسايل کمکى خانگى مثل وسايل دسته بلند، مدادهاى بلندتر از حد معمول، قابلمه‌ها و ماهى‌تابه‌هاى دسته‌دار، و دستگاه‌هائى را که به شما در پوشيدن لباس کمک مى‌کند، توصيه نمايد و به اين ترتيب امکان استقلال و کاهش سرخوردگى در اثر بيمارى‌‌اى که اغلب باعث از کارافتادگى مى‌شود، فراهم مى‌کند.

گرما و سرما

به‌کار بردن گرما در خشکى مفاصل، درمان معتبرى براى کليهٔ انواع التهاب مفصلى است. استفاده از دوش آب‌گرم در صبح‌ها که خشکى مفاصل بدتر مى‌شود همراه مناسب به‌نظر مى‌رسد. ساير روش‌هاى استفاده از گرما عبارتند از: لائى‌هاى پارچه‌اى گرم، لامپ‌هاى گرمازا، دميدن هواى گرم، و درمان با روغن پارافين.

جراحى

روش‌هاى جراحى متعددى براى کاهش درد و بدشکلى مفصلى ابداع شده است. در صورت محدوديت شديد حرکتي، سينوويوم ملتهب ممکن است از طريق جراحى برداشته شود. بدشکلى‌هاى ناشى از جمع شدن مفصل را مى‌توان با عمل ترميم مفصل برطرف کرد و عملکرد دست‌ها و پاها را بهبود بخشيد. تعويض کامل مفصل ممکن است در مورد بيمارى پيشرفته توصيه شود. تعويض مفصل در مفصل ران و زانو مؤثرتر است. در برخى موارد استخوان‌هاى دو طرف مفاصل کوچک را مى‌توان به‌هم متصل کرد. اين عمل حرکت مفصلى را از بين مى‌برد، ولى معمولاً باعث تسکين درد مى‌شود.

يک روش درمانى التهاب مفصل روماتوئيد که هنوز در حال بررسى است، تزريق مقادير کم مواد راديوايزوتوپ با طول عمر کوتاه در مفاصل براى از بين بردن سينوويوم ملتهب است. در اين مورد از متخصص بيمارى‌هاى رماتيسمى نظرخواهى کنيد.