التهاب مفصل روماتوئید (آرتریت روماتوئید)

التهاب مفصل روماتوئيد بيمارى سينوويوم (غشائى که از داخل مفصل را مى‌پوشاند - م). يا لايهٔ داخلى مفصل است که ملتهب و متورم مى‌شود. مفاصلى که اغلب مبتلا مى‌شوند عبارتند از: مفاصل کوچک دست و پا، به‌ويژه بندهاى انگشتان دست و پا؛ ولى مفاصل مچ دست، زانو، ران، و گردن نيز درگير مى‌شوند. اغلب بيش از يک مفصل در يک زمان مبتلا مى‌شود.

التهاب مفصل روماتوئيد يک بيمارى خود ايمن است که به‌نظر مى‌رسد در آن بدن در مقابل بافت‌هاى خود (در اين بيمارى در مقابل سينوويوم که داخل مفصل را مى‌پوشاند) پادتن مى‌سازد. با وجود اين در التهاب مفصل روماتوئيد چشم‌ها و عروق خونبى نيز ممکن است درگير شوند.

روند بيمارى کاملاً متغير است ولى بروز دوره‌هائى از بهبودى و به دنبال آن شعله‌ور شدن بيماري، شايع است. خشکى عضلات هنگام صبح و بعد از مدت‌هاى طولانى عدم فعاليت، بارزتر است. اغلب مفاصل مشابه در هر دو طرف به شکل قرينه مبتلا مى‌شوند.

علائم

علائم ديگرى که با التهاب مفصل روماتوئيد همراه است عبارتند از: خستگي، تب خفيف، التهاب چشم‌ها، درد قفسهٔ سينه (ذات‌الجنب)، و برآمدگى‌هاى زيرپوست به‌ويژه در اطراف آرنج. اين 'عقده‌هاى روماتوئيد' معمولاً مشکلى ايجاد نمى‌کنند، ولى ممکن است زخمى يا عفونى شوند. مفاصل ممکن است در نهايت دچار بدشکلى شوند و ايجاد معلوليت کنند. فشار روحى و اضطراب، علائم التهاب مفصلى را بدتر مى‌کند.

اين بيمارى در حدود ۱ درصد از بزرگسالان آمريکائى را مبتلا مى‌کند که سه‌چهارم آنها زن هستند. اين بيمارى در ميانسالى شايع‌تر است، ولى مى‌تواند در هر سنى بروز کند. علت آن ناشناخته است. شايد توليد پادتن توسط يک عفونت ويروسى اوليه تحريک شود.

تشخيص

در مراحل اوليه بيمارى ممکن است تشخيص التهاب مفصل روماتوئيد از ساير علل التهاب مفصلى دشوار باشد. تشخيص معمولاً براساس چند عامل داده مى‌شود که عبارتند از: خشکى مفصلي، حساسيت و تورم مفصلي، و توزيع قرينهٔ درگيرى مفاصل. پزشک انجام آزمايش‌هاى خونى را نيز درخواست خواهد کرد و ممکن است از عقده‌هاى روماتوئيد در صورت موجود بودن نمونه‌بردارى کند.