در خانه

تلويزيون 'بدون صدا'

با استفاده از دستگاه ويدئو مى‌توانيد ده دقيقه از يک نمايش تلويزيونى مورد علاقهٔ خود را ضبط کنيد. سپس موقعى که منزل خلوت است، فيلم ضبط شده را بدون صدا به‌کار بيندازيد به‌طورى که فقط تصاوير را ببينيد. از آنچه به‌نظر مى‌رسد که شخصيت‌هاى فيلم در حال بيان کردن به يکديگر هستند، يادداشت برداريد و از مهارت‌هاى فهرست شدهٔ بالا استفاده کنيد. وقتى اين تمرين را به‌طور کامل انجام داديد، يک‌بار ديگر ويدئو را به‌کار اندازيد، اما اين بار با صدا. سپس يادداشت‌هاى خود را با آنچه شخصيت‌هاى نمايش واقعاً به يکديگر مى‌گويند، مقايسه کنيد. حالا ببينيد تفسير شما از زبان بدن آنها چه‌قدر دقيق بوده است؟

جريان زندگى در خيابان‌

امور روزمره به‌طور معمول آنقدر وقت‌گير هستند که اغلب فرصت کمى را براى نشستن و تماشاى دنياى در حال گذر فراهم مى‌آورند، اما از همين مقدار کم نيز مى‌توان چيزهاى زيادى آموخت.

محل مناسبى را براى نشستن، مانند پشت پنجرهٔ يک رستوران و يا جاى شلوغ و پر رفت و آمدى که در خانه قرار داد، انتخاب کنيد. سپس خيلى ساده مردم در حال گذر را تماشا کنيد. برخى را تنها، برخى را دونفرى و بعضى ديگر را به شکل دسته‌جمعى بنگريد. تلاش کنيد زبان بدن آنها را بخوانيد. سعى کنيد که کيفيت و نوع رابطه‌هاى درک شده و آنچه ممکن است افراد بين خودشان رد و بدل سازند، ارزيابى کنيد. متأسفانه نمى‌توانيد به‌طور دقيق ادراکات خود را مورد بازبينى و آزمايش قرار دهيد اما متوجه خواهيد شد که اين تمرين بسيار جالب است.

در پارک

بهترين موقعيتى که مى‌توان جريان يک زندگى خانوادگى را مشاهده کرد، شرايط استراحت و اوقات فراغت آن خانواده است. چراکه در اين زمان همه در نهايت آرامش هستند و موقعيتى است که همه فرصت دارند تا با يکديگر باشند. بنابراين با فرزند خود به پارک برويد و هنگام بازى کردن او روى يک نيمکت بنشينيد، به اطراف و خانواده‌هاى مختلفى که آنجا هستند بنگريد، ببينيد بزرگسالان چه‌قدر به يکديگر نزديک هستند و چقدر تماس جسمانى بين والدين و بچه‌ها اتفاق مى‌افتد. به‌علاوه بر نوع زبان بدنى‌اى که آنها مورد استفاده قرار مى‌دهند، دقت کنيد و دربارهٔ شباهت‌هاى و تفاوت‌هاى اين موارد با آنچه در خانوادهٔ خودتان وجود دارد به تفکر بپردازيد.

در خانه

وقتى کودک شما يکى از دوستان شما را براى بازى در خانه دعوت کرده يا وقتى که در حال بازى با برادر و يا خواهر او است، خيلى آرام و البته بدون اينکه مزاحم آنها شويد، به‌طور ترجيحى در گوشه‌اى که حضور شما يک‌باره مورد توجه آنها قرار نگيرد، در همان اتاق بنشينيد. سپس تلاش کنيد به آنچه مى‌گويند، گوش فرا نديد (گوشى‌هاى مخصوص يا وسايل ديگر را نيز مى‌توانيد مورد استفاده قرار دهيد). بازى بچه‌ها را براى چند دقيقه تماشا کنيد. هرچه کودک شما کوچک‌تر باشد زبان بدن او بيشتر آشکار خواهد شد. به روش‌هاى برخورد بچه‌ها با يکديگر دقت کنيد و توجه ويژه‌اى به ارتباطات غيرکلامى آنها داشته باشيد.