در کنار حالتهاى مشهور و مشخص دست (مثل نشان دادن انگشت شست دست براى فهماندن اينکه همه چيز بر وفق مراد است) و بازو (مثل بالا بردن بازوها و گرفتن کف دست بهطرف بيرون که نشاندهندهٔ تقاضاى توقف است علامت ايست)، حالتهاى مختلف ديگرى وجود دارد که کودک شما از آنها براى نمايش پيام غيرکلامى خود بهره مىگيرد. حالتهاى رايج دستها و بازوان که در اين سن مورد توجه قرار کودکان است، شامل موارد زير است: ۱. پوشاندن دهان با دستها ۲. پشت گردن خود را با دست مىخارد ۳. با دست محکم بر بالاى سر زدن همراه با پيشانى چيندار ۴. دستها در جلو بدن بههم قلاب گشته است ۵. مالش ملايم چانه.
پوشاندن دهان با دستها
اين حالت که معمولاً با تظاهرات چهرهاى حيرتزدگى همراه است، نشان مىدهد که کودک شما شوکه شده يا اينکه همين الان فهميده که مطلب مهمى را مىبايست به شما مىگفته که فراموش کرده است.
پشت گردن خود را با دست مىخارد
وقتى احساس خوبى ندارد و يا خجالت مىکشد، ناگهان او اين احساس خارش خيالى را پيدا مىکند. اين حالت مىتواند بدين معنى باشد که آشفته و يا در حالت ابهام و ترديد براى انجام کارى است.
با دست، محکم بر بالاى سر زدن، همراه با پيشانى چيندار
در حالت تنش بهسر مىبرد، احتمالاً عصبانى است بهخصوص اگر دستان خود را صدادار بهسر بزند! اين وضعيت مقدمهاى است براى ترکيدن بغض و گريه کردن.
دستها در جلوى بدن به يکديگر قلاب گشته است
اين وضعيت معمولاً علامت تنش مىباشد، آن هم وقتى که مورد سرزنش و توبيخ قرار گرفته يا در يک نمايش کوچک عمومى شرکت کرده باشد. دستان قلاب شده به کودک خود اجازه مىدهد دستهاى خويش را محکم نگه دارد؛ چيزى که براى او در مواجهه با استرس، اطمينان و آرامش به ارمغان مىآورد.
مالش ملايم چانه
آماده است تا دربارهٔ چيزى تصميمگيرى کند، مثلاً چه نوع نوشيدنى يا بيسکويتى را براى خوردن انتخاب نمايد. لمس چانه به او کمک مىکند، دقيقتر و روشنتر فکر کند و در نتيجه جنبههاى مختلف هر انتخاب را سبک و سنگين کند.