جدول داروهای انتخابی ضدٌ صرع

به‌طور حاد بايد بيمار را در وضعيت نيمه پرون و سر به پائين قرار داد تا از آسپيراسيون جلوگيرى شود. نبايد آبسلانگ يا شيء ديگرى را با زور در بين دندان‌هاى قفل‌شده وارد کرد. اکسيژن را بايد با ماسک صورت داد. اختلالات متابوليک قابل برگشت (مثل هيپوگليسمي، هيپوناترمي، هيپوکلسمى يا قطع دارو يا الکل) را بايد فوراً اصلاح کرد.

درمان طولانى‌مدت‌تر شامل درمان حالات زمينه‌اي، اجتناب از عوامل زمينه‌ساز، درمان پروفيلاکتيک با دارو يا جراحى ضدٌ صرع و توجه به موضوعات سايکولوژيک و اجتماعى است. انتخاب داروى ضدٌ صرع به عوامل مختلفى از جمله نوع تشنج، برنامه دوز دارو و عوارض جانبى بالقوه بستگى دارد (جدول - داروهاى انتخابى ضدٌ صرع - و - داروهاى ضدٌ صرع خط اول -). هدف درمانى آن است که با يک دارو (منوتراپي) و بدون عوارض جانبى تشنج بيمار به‌طور کامل از بين برود. اگر بدون تأثير باشد دارو را بايد تا حداکثر دوز قابل تحمل افزايش داد. اين افزايش دوز بيشتر بر پايه پاسخ بالينى است تا سطح سرمى دارو. در صورت عدم موفقيت بايد داروى دوم اضافه گردد و وقتى بيمارى کنترل شد مى‌توان داروى اول را به‌تدريج قطع کرد. حدود يک سوم بيماران نياز به درمان چند داروئى با دو يا چند دارو دارند. سندرم‌هاى اپى‌لپسى خاصى (مثل اپى‌لپسى لوب تمپورال) غالباً به درمان طبى مقاوم هستند و از اکسيزيون جراحى کانون تشنج سود مى‌برند.

جدول داروهاى انتخابى ضدٌ صرع

تونيک - کلونيک جنراليزه اوليه

پارشيال(۱)

ابسانس

ابسانس آتيپيک ميوکلونيک، آتونيک

خط اول

والپروئيک اسيد

کاربامازپين

اتوسوکسيمايد

والپروئيک اسيد

لاموترى‌ژين

فنى‌توئين

والپروئيک اسيد

والپروئيک اسيد

لا‌موترى‌ژين

آلترناتيوها

فنى‌توئين

گاباپنتين(۲)

لاموترى‌ژين

لاموترى‌ژين

کاربامازئين

توپى‌رامات(۲)

کلونازپام

توپى‌رامات(۲)

توپى‌رامات

تياگابين(۲)

کلونازپام

پريميديون

پريميدون

فلبامات

فنوباربيتال

فنوباربيتال

فلبامات

۱. شامل پارشيال ساده، پارشيال کمپلکس و تشنج‌هائى که به‌طور ثانويه جنراليزه مى‌شوند.

۲. به‌عنوان درمان کمکى

جدول داروهاى ضدٌ صرع خط اول

نام ژنريک

نام تجارتى

کاربردهاى اصلى

دوزاژ

نيمه‌عمر

فنى‌توئين (دى‌فنيل هيدانتوئين)

ديلانتين

تونيک - کلونيک (گراندمال) شروع فوکال

mg/kg ۳-۶)۳۰۰-۴۰۰ mg/d در بزرگسالان در ۸-۴ mg/kg در بچه‌ها) روزى يک الى دو بار

۲۴ ساعت (تغييرات وسيع، وابسته به دوز)

کاربامازپين

تگرتول کارباترول

تونيک - کلونيک شروع فوکال

mg/kg۱۵-۳۰) ۶۰۰-۱۸۰۰ mg/d در بچه‌ها) روزى ۴-۲ بار

۱۷-۱۰ ساعت

والپروئيک اسيد

دپاکن دپاکوت

تونيک - کلونيک ابسانس ابسانس آتيپيک ميوکلونيک شروع فوکال

mg/kg۲۰-۶۰) ۷۵۰-۲۰۰۰ mg/d) روزى ۴-۲ بار

۱۵ ساعت

لاموترى‌ژن

لاميکتال

شروع فوکال تونيک - کلونيک آبسانس آتيپيک ميوکلونيک سندرم لنوکس - کاشتات

۵۰-۱۵ mg/d روزى ۲ بار

۲۵ ساعت ۱۴ ساعت (با القاءکننده‌هاى آنزيم) ۹۵ ساعت (با والپروئيک اسدى)

اتوسوکسيمايد

وارونتين

ابسانس (پتى‌مال)

mg/kg۲۰-۴۰) ۷۵۰-۱۲۵۰ mg/d) روزى ۱ الى ۲ بار

۶۰ ساعت در بزرگسالان ۳۰ ساعت در بچه‌ها

عوارض جانبى

نام ژنريک

محدوده درمانى

نورولوژيک

سيستميک

تداخلات داروئى

فنى‌توئين (دى‌فنيل هيدانتوئين)

۲۰-۱۰ μg/mL

گيجى، دوبينى، آتاکسى، عدم هماهنگى، کونفوزيون

هيپرپلازى لثه، لنفادنوپاتى، هيرسوتيسم، استئومالاسى، خشونت صورت، بثورات پوستى

افزايش سطح دارو توسط ايزونيازيد، سولفوناميد، کاهش سطح دارو با داروهاى القاءکننده آنزيم(۱). اختلال در متابوليسم فولات

کاربامازپين

۱۲-۶ μg/mL

آتاکسى، گيجى، دوبينى، سرگيجه

کم‌خونى آپلاستيک، لکوپنى، تحريک گوارشى، هپاتوتوکسيسيتى، هيپوناترمى

کاهش سطح دارو با داروهاى القاءکننده آنزيم(۱). افزايش سطح دارو توسط اريترومايسين، پروپوکسى‌فن، ايزونيازيد، سايمتيدين

والپروئيک اسيد

۱۵۰-۵۰ μg/mL

اتاکسى، خواب‌آورى، لرزش

هپاتوتوکسيستى، ترومبوسيتوپنى، تحريک گوارش، افزايش وزن، آلوپسى گذرا، هيپرآمونمى

کاهش دوز دارو با داروهاى القاءکننده آنزيم(۱)

لاموترى‌ژن

اثبات نشده است

گيجى، دوبينى، خواب‌آورى، آتاکسى، سردرد

بثورات پوستى سندرم استيونس جانسون

کاهش سطح دارو با داروهاى القاءکننده آنزيم(۱)، افزايش سطح دارو با والپروئيک اسيد

اتوسوکسيمايد

۱۰۰-۴۰ μg/mL

آتاکسى، لتارژى، سردرد

تحريک گوارشى، بثورات پوستى، سرکوب مغز استخوان

۱. فنى‌توئين، کاربامازپين، فنوباربيتال