جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

تشخیص


نوعى عفونت چرکى موضعى در پارانشيم مغزى است. عوامل اتيولوژيک شايع عبارتند از: فلور مختلط، استرپتوکوک هوازى يا ميکروآئروفيليک، استافيلوکوک طلائي، باسيل گرم منفى هوازى و بى‌هوازى‌ها. عوامل خطرساز شامل سينوزيت، اوتيت، عفونت‌هاى دنداني، تروماى سر، جراحى مغز و اعصاب و کانون دوردست عفونت است.
  علائم بالينى
علائم بالينى آبسه‌هاى منفرد به ترتيب کاهش شيوع لوب‌هاى زير را درگير مى‌کند: فرونتال، تمپورال، پاريتال، مخچه‌اى اکسيپيتال. گسترش خونى عفونت به مغز عمدتاً باعث آبسه‌هاى متعدد مى‌شود. علائم بالينى اختصاصى در جدول (- تظاهرات بالينى آبسه مغزى -) نشان داده شده است.
  جدول تظاهرات بالينى آبسه مغزى
علائم يا نشانه‌ها درصد
سردرد ۷۰-۵۰
ترياد تب، سردرد، نقايص فوکال ۵۰>
تب ۵۰-۴۰
نقايص نورولوژيک فوکال ۵۰~
تشنج ۴۰-۲۵
تهوع / استفراغ ۵۰-۲۲
ريجيديتى گردن ۲۵~
پاپيل‌ادم ۲۵~
توجه: علائم و نشانه‌هاى ديگر بسته به محل آبسه‌ها هستند.
  تشخيص
تشخيص CT و MRI سودمندترين ابزار تشخيصى هستند و محل و تعداد آبسه‌ها و وجود عفونت پارامننژيال يا سينوسى همراه با آن ‌را مشخص مى‌کنند. نماى تيپيک آبسه در CT ضايعه‌اى هيپودنس با تشديد يک دست حلقه دور آن است و لايه خارجى‌تر آن با ادمى که نماى هيپودنس دارد احاطه مى‌شود. در ضايعات زودرس و بيمارانى که گلوکوکورتيکوئيد مصرف مى‌کنند ممکن است اين نماى تيپيک وجود نداشته باشد. امکان دارد نئوپلاسم‌ها، گرانولوم‌ها، هماتوم در حال برطرف شدن و انفارکتوس در CT و MRI مشابه آبسه باشند. با توجه به اينکه LP به‌ندرت در اين بيمارى اطلاعات تشخيصى مفيدى مى‌دهد و ممکن است باعث فتقى شدن شود انجام آن در آبسه مغزى مشکوک يا شناخته شده ممنوع است.
  درمان
درمان مطلوب آبسه‌هاى کپسول‌دار درناژ جراحى (آسپيراسيون يا اکسيزيون توتال) و آنتى‌بيوتيک است. آبسه‌هاى بدون کپسول ( 'سربريت' ) ممکن است به درمان ضدٌ ميکروبى تنها پاسخ دهند. درمان ضدٌ ميکروبى تجربى را بايد براساس نتايج کشت آبسه اصلاح کرد. در تمام بيماران بايد حداقل به‌مدت ۸-۶ هفته آنتى‌بيوتيک وريدى تجويز کرد. درمان ضدٌ تشنجى پروفيلاکتيک را هم براى ≥۳ ماه توصيه مى‌کنند. گلوکوکورتيکوئيد کوتاه‌مدت را فقط در بيمارانى بايد استفاده کرد که افزايش ثابت‌شده يا مشکوک ICP دارند.


همچنین مشاهده کنید