بر اساس گزارش مرکز آموزش و تحقيقاتى بابل در سال ۱۳۷۵ در استان مازندران ميزان بروز سرطان مثانه در مردان ۷۰/۱ در ۱۰۰،۰۰۰ مىباشد. در گزارشهاى منتشره از فارس و خوزستان ميزان بروز اين سرطان ۶/۱ در ۱۰۰،۰۰۰ و نسبت جنسى (مرد به زن) تا ۷ گزارش شده است. در اين گزارشها سرطان مثانه در ردهٔ پنجم سرطانها بوده است. گزارش ديگرى از خوزستان اين سرطان را در ردهٔ چهارم در مردان و نسبت جنسى را ۴ گزارش کرده است. در تمام گزارشهاى منتشره، رخداد اين سرطان بهطور عمده در دهه هفتم عمر و بيشتر در شغل کشاورزى بوده است.
عامل خطرى که توجه خاص به نقش آن در ايجاد سرطان مثانه در ايران شده است، مصرف ترياک مىباشد. ترياک به دليل ايجاد انقباض در مجراى خروجى مثانه باعث ماندن ادرار در مثانه و
مواجهه بيشتر مخاط مثانه با مواد سرطانزا مىشود. اين رابطه توسط صادقى و همکاران در استان فارس بررسى شده است. با اين وجود به نظر مىرسد عوامل ديگرى همراه با مصرف ترياک و سيگار
باعث افزايش ميزان بروز سرطان مثانه مىشوند.
پيشگيرى
پيشگيرى اوليه
کاهش مصرف سيگار و ترياک، آموزش گروههاى پُرخطر مثل کارگران مشاغل خطرزا در جهت محافظت فردى از مهمترين راهبردهاى پيشگيرى اوليه مىباشد.
پيشگيرى ثانويه
يکى از روشهائى که به احتمال زياد به عنوان شيوهٔ غربالگرى در سرطان مثانه مؤثر است، آزمايش ياختهشناسى ادرار است. با توجه به شيوع کم اين سرطان در ايران در صورت تائيد
اثربخشي، اين شيوه را بايد در جوامع پُرخطر مثل کارگرانى که در صنايع رنگسازى کار مىکنند، بهکار برد.