بازی‌های تقلیدی

غريزهٔ تقليد يکى از غرايز نيرومند و ريشه‌دار در انسان است. به برکت وجود همين غريزه است که کودک بسيارى از رسوم زندگي، آداب معاشرت، غذا خوردن، لباس پوشيدن، طرز سخن گفتن، اداى کلمات و جمله‌ها را از پدر و مادر و ديگر معاشران فرا مى‌گيرد و به‌کار مى‌بندد. انسان، در سراسر طول عمر، کم و بيش، از ديگران تقليد مى‌کند؛ اما در فاصلهٔ يک تا پنج‌سالگى از اين قوه بهرهٔ بيشترى مى‌گيرد.

کودکان تقليد را ابتدا از پدر و مادر خود آغاز مى‌کنند؛ به اين ترتيب که به تقليد اکثر فعاليت‌هاى پدر و مادر خود در خانه مى‌پردازند. پسران کارها و مشاغلى را تقليد مى‌کنند که بيشتر مربوط به مردان است و دختران علاقه‌مند هستند که فعاليت‌هاى مربوط به مادران را تکرار کنند. براى مثال، پسرها دوست دارند نقش بنا، دستفروش، مغازه‌دار، راننده، پزشک، خلبان، پليس و ... را بازى کنند، در حالى که دخترها ذوق فراوان دارند که در نقش مادر و پرستار، کارهائى از قبيل تميز کردن خانه، آشپزي، شستشو و اتو زدن لباس‌ها و غيره را به‌صورت بازى انجام مى‌دهند.

بازى‌هاى تقليدى در رشد کودکان نقشى مهم دارند. کودکان نيازمند فرصت‌هائى هستند تا خود را، مثل بزرگترهائى که مى‌شناسند، بيارايند و همچون آنان عمل کنند. از جمله وسايلى که امکان چنين بازى‌هائى را فراهم مى‌کند.

چيزهائى نظير لوازم خانه‌داري، عروسک‌ها، پارچه‌هاى مخصوص خياطي، ظرف‌ها، قطعات گوناگون و مکعب‌ها، انواع ماشين‌ها، هواپيما، قايق، تانک، تفنگ، ميز و صندلى کوچک که به کودک کمک مى‌کنند با فرو رفتن در نقش بزرگسالان، دنياى واقعى پيرامون خود را درک کند و براى زندگى در آن آماده شود. اين‌گونه بازى‌ها از سه‌سالگى به بعد مورد توجه کودکان قرار مى‌گيرند و کودک بسيارى از مسائل عاطفى و اجتماعى را به‌وسيلهٔ آنها مى‌آموزد.