واکنش پدر و مادر به هنگام دعوای کودکان بر سر اسباب‌بازی

بعضى از پدر و مادرها هنگامى که کودک آنها اسباب‌بازى و يا وسيله‌اى را در مجلس ميهمانى و ... از کودک ديگرى مى‌گيرد، احساس ناراحتى مى‌کنند و با خود مى‌گويند خانواده‌هاى ديگر چنين قضاوت خواهند کرد که در تربيت کودکان خود کوتاهى کرده‌اند.

گروهى ديگر از پدران و مادران خوشحال هستند از اينکه کودک آنها مى‌تواند جاى خود را در آينده باز کند و به اصطلاح مى‌گويند مى‌توانيم گليم خود را از آب بيرون بکشد و عده‌اى ديگر از پدران و مادران به اين‌گونه رفتارها اعتنائى نمى‌کنند و اهميت چندانى براى آنها ندارد. با توجه به اهميت موضوع و نياز پدران و مادران به راهکارها و راه‌حل‌هاى علمي، راهبردهاى مفيد و سازندهٔ زير پيشنهاد مى‌شود:

- اگر فرزند دوسالهٔ شما هميشه اشياء را از کودکان ديگر مى‌گيرد، نشانهٔ آن نيست که در آيندهٔ شخص زورگوئى خواهد شد؛ زيرا در اين سن او کوچکتر از آن است که مفهوم رعايت حقوق ديگران را بفهمد. در اين حالت، بگذاريد کمى با کودکان بزرگتر از خود که براى دفاع از حق خود در مقابل فرزند شما قادر به مقاومت هستند، بازى کند تا به‌طور طبيعى تربيت شود.

- اگر فرزند شما مهاجم است و بچه‌اى را پياپى آزار مى‌دهد، آنان را مدتى از يکديگر جدا نگاه داريد و توجه او را به چيز ديگرى جلب کنيد. سرزنش فرزند در اين حال باعث مى‌شود که احساس تنهائى کند و دخالت تهاجمى او بيشتر شود.

- اگر کودک سه‌سالهٔ شما پرخاشگر و مهاجم است و حاضر به فراگيرى بازى‌هاى جمعى نيست، وقت آن است که رفتار او را (به کمک مشاور روانشناس) اصلاح کنيد.

- اگر بر سر يک اسباب‌بازى دعوا درگرفت، اسباب‌بازى ديگرى به ميان آوريد و شوق کودک را براى بازى با آن برانگيزيد.

- راه‌حل ديگر، در صورت امکان، اين است که پيش از آغاز بازى چند اسباب‌بازى يک شکل تدارک ببينيد، در اين‌صورت موفق مى‌شويد از هرگونه قيل و قال جلوگيرى کنيد.

- اگر زودتر از موقع به کودک اصرار بورزيد که خودخواهى را کنار بگذارد و او را مجبور کنيد اسباب‌بازى خود را به کودک ديگرى بدهد، يا اسباب‌بازى او را به زور از دستش بگيريد و به کودک ديگر بدهيد، کودک احساس ناامنى مى‌کند و همواره اين ترس و نگرانى را خواهد داشت که مبادا کسى اسباب‌بازى‌هاى او را بگيرد. در نتيجه، با نزديک‌ شدن هر کودک به حريم بازى خود، دچار وحشت مى‌شود و او را به زور به عقب مى‌راند. فشار و سختگيرى براى سخاوتمند شدن کودک، رشد طبيعى او را به تأخير مى‌اندازد و حاصل ديگرى ندارد.

- اگر به هنگام دعوا بر سر اسباب‌بازى هيچ‌يک از کودکان دست از دعوا برنمى‌دارند و شما نمى‌دانيد اسباب‌بازى از اول دست کداميک بوده، بهتر است اسباب‌بازى را از هر دو بگيريد و آنان را سرگرم بازى ديگرى کنيد.

- اگر متوجه شديد که يکى از کودکان اسباب‌بازى را از ديگرى قاپيده است، خيلى محترمانه و منطقى اسباب‌بازى را از او بگيريد و به نفر اولى بدهيد، سپس (نفر اولي) را تشويق کنيد که اسباب‌بازى را به کودک ديگر بدهد. در برابر کودکى که چيزى را به زور از ديگرى مى‌گيرد نبايد واکنش مثبت نشان دهيم، بلکه بايد او را تشويق کنيم با شکيبائى از کودک ديگر بخواهد، اسباب‌بازى را به او بدهد.

- اگر کودک اسباب‌بازى خود را به ديگرى نمى‌دهد، بايد به تصميم او احترام بگذاريم و سعى نکنيم با تشويق، تحميق و تهديد زمينه‌اى فراهم سازيم که کودک به اکراه و اجبار اسباب‌بازى خود را به ديگرى بدهد.

- به هنگام دعواى کودکانه بر سر تملّک اشياء، بهتر است تا حد امکان چيزى نگوئيد و بگذاريد خود آنها مشکل خود را را حل کنند؛ مگر اين‌که يکى از بچه‌ها بخواهد به ديگرى زور بگويد.