دوره نهفتگى بيمارى حدود ۷ تا ۱۴ روز و بندرت با دامنهٔ وسيعتر ۲ تا ۳۵ روز مىباشد.
ميزان حملههاى ثانويه
بهترين راه انتقال، راه شخصبهشخص مىباشد و کودکان کمسن بهترين ناشران اين عفونتها هستند و مىتوانند بهراحتى ويروس را دربين کودکان همسن و سال خود يا افراد حساس
داخل خانواده منتشر نمايد.
تأثير سن، جنس و موقعيت اجتماعى
در عفونتهاى پوليوويروسى شدت علايم ايجادشده با سن ارتباط دارد، بهطورى که با افزايش سن شدت علايم و امکان ايجاد فلج شل حاد بيشتر مىگردد. بهعبارت ديگر، خردسالان که بهترين انتشاردهندگان اين ويروسها مىباشند، بهطور معمول عفونت را بدون علايم بالينى پشتسر مىگذارند.
حساسيت متفاوت در سنين مختلف به اختلاف در فراوانى گيرندههاى ويروسى در سطح سلولها و همينطور عوامل اپيدميولوژي، مانند دوز ويروس آلودهکننده و راه ورود، نسبت داده شده است. در جمعيتهاى متراکم و سطح بهداشت پايين، تماس اولين با پوليوويروسها بهطور معمول در سنين پايين انجام مىپذيرد و در اين گروههاى سني، عامل سن از يک طرف و وجود پادتن پاسيو مادرى از طرف ديگر، بهطور معمول منجر به عفونتهاى بدون علايم مىشود، بهطورى که درصد بالايى از کودکان نسبت به هر سهتيپ پوليو داراى پادتن مىباشند و بندرت موارد فلجشل حاد در گروههاى سنى پايين مشاهده مىشود. در ايران نيز بيشترين ميزان جداسازى ويروسهاى وحشى در گروههاى سنى کوچکتر از ۵ سال بوده است.
بيمارى فلج شل حاد در پسران بيش از دختران مشاهده مىشود که دليل واقعى آن بهدرستى روشن نيست، ولى دفع ويروسى با عيار بالاتر و مدت زمان طولانىتر در پسرها در مقايسه با
دخترها گزارش شده است و بهاحتمالى در معرض قرار گرفتن بيشتر پسرها بهعلت شرايط اجتماعى نيز در اين زمينه مؤثر مىباشد. در ايران نسبت رويداد فلج شل حاد در پسرها نسبت به دخترها
بهطور متوسط حدود ۳ به ۲ بوده است.