علل شایع دیپلوپی

اگر بيمار در هنگام معاينه دچار ديپلوپى باشد، تست موتيليته (حرکت) معمولاً هر نوع نقص در چرخش چشم را آشکار خواهد کرد. البته اگر درجه جدائى بين تصويرهاى دوبل (دوتائي) کم باشد محدوديت حرکات چشم‌ها خفيف و يافتن آنها دشوار خواهد بود. در اين شرايط تست کاور (پوشش) مفيد مى‌باشد. هنگامى که بيمار چشمان خود را به يک هدف دوردست ثابت کرده است، يک چشم پوشيده مى‌شود در حالى‌که چشم ديگر از نظر حرکت جبرانى در هنگام ادامه اين فيکاسيون مورد مشاهده دقيق قرار مى‌گيرد. اگر هيچ موردى مشاهده نشود اين آزمايش در مورد چشم ديگر تکرار مى‌گردد. در صورت وجود ديپلوپى خالص، اين تست بد قرار گرفتن چشم را آشکار مى‌سازد به‌خصوص اگر سر بچرخد يا به طرفى خم شود که بدترين سمپتوم‌ها را نشان دهد.

علل شايع ديپلوپى

	استروک ساقه مغز (انحراف چولگي، فلج هسته‌اى يا فاسيکولار
	انفارکت ميکروواسکولار (فلج عصب VI،IV،III)
	تومور (ساقه مغز، سينوس کاورنو، فيشور اوربيتال فوقانى، اوربيت)
	اسکلروز مولتيپل (افتالموپلژى اينترنوکلئاز، فلج عصب حرکتى اوکولار)
	آنوريسم (عصب III)
	افزايش فشار اينتراکرانيال (عصب VI)
	التهاب پس از ويروس
	مننژيت (باکتريال، قارچى، گرانولوماتوز، نئوپلاستيک)
	فيستول يا ترومبوز کاروتيد - کاورنو
	هرپس زوستر
	سندرم تولوزا - هانت
	سندرم ورنيکه - کورساکوف
	بوتوليسم
	مياسنتياگراويس
	سندرم گيلن - باره يا فيشر
	بيمارى گربوز
	سودوتومور اربيتال
	ميوزيت اوربيتال
	تروما
	سلوليت اوربيتال

يافته‌اى فيزيکى در فلج منفرد عصب حرکتى چشمى عبارت از موارد زير مى‌باشند:

- CN III: پتوز و انحراف چشم به طرف پائين و خارج، در نتيجه ايجاد ديپلوپى عمودى و افقي، اتساع مردمک نشان‌دهندهٔ فشرده‌ شدن مستقيم عصب سوم است. اگر اين امر وجود داشته باشد، احتمال يک آنوريسم شريان رابطه خلفى بايد فوراً در نظر گرفته شود.

- CN IV: ديپلوپى عمودى همراه با سيکلوتورشن، چشم مبتلا کمى برآمده است و محدوديت فرو رفتن هنگامى که چشم در ادوکسيون نگه‌داشته شود، ديده مى‌شود. بيمار ممکن است خم کردن سر به سمت مقابل را دوباره آغاز کند (يعنى خم کردن سر به سمت چپ در بارزى عصب چهارم راست).

- CN VI: ديپلوپى افقى همراه با چشمان لوچ، چشم مبتلا نمى‌تواند ابدوکسيون انجام دهد.

فلج مجزاى عصب حرکتى آکولار اغلب در بيمار مبتلا به هيپرتانسيون يا ديابت اتفاق مى‌افتد. اين بيماران معمولاً خودبه‌خود در مدت چند ماه بهبودى حاصل مى‌کنند. وقوع ظاهرى فلج مولتيپل عصب حرکتى اکولار يا افتالموپلژى منتشر، احتمال مياستنياگراويس را افزايش مى‌دهد. در اين بيمارى مردمک‌ها همواره طبيعى‌اند. ممکن است ضعف سيستميک وجود نداشته باشد. اگر نتوان يک ديپلوپى را با فلج مجزاى عصب حرکت اوکولار توضيح داد ممکن است به‌وسيلهٔ مننژيت کارسينوماتو يا قارچي، بيمارى گريوز، سندرم گيلن - باره، سندرم فيشر يا سندرم تولوزا - هانت ايجاد شده باشد.