سلولیت

سلوليت يک عفونت شايع غيرچرکى و مهاجم بافت همبند مى‌باشد. تصوير ميکروسکوپى عبارت است از التهاب شديد بافت درم و زيرجلد. PMNs سلول‌هاى غالب را تشکيل مى‌دهند، ولى به‌جز احتمالاً در محل ورود، عفونت واضحى ديده نمى‌شود.

يافته‌هاى بالينى

سلوليت معمولاً به‌صورت يک ناحيه به رنگ قرمز يا قرمز مايل به قهوه‌اى در پوست ادم‌دار ديده مى‌شود. سلوليت به‌سرعت از نقطه شروع پيشرفت مى‌کند و ناحيهٔ گسترش يابندهٔ آن ممکن است مبهم يا کاملاً مشخص باشد (مانند آنچه در باد سرخ ديده مى‌شود. محل ورود عفونت معمولاً يک زخم جراحي، سوراخ‌شدگي، زخم پوستى يا يک patch درماتيت مى‌باشد. بيمارى اغلب در بيماران حساس مانند افراد الکلى که داراى زخم اندام تحتانى به‌دنبال فلبيت هستند، ايجاد مى‌شود. اکثر موارد در اثر استرپتوکوک ايجاد مى‌شوند، ولى باکترى‌هاى ديگر هم در اين عارضه نقش دارند. تقريباً هميشه تب متوسط يا بالا وجود دارد.

لنفانژيت در اثر سلوليت، ايجاد رگه‌هاى قرمز، گرم و حساسى به پهناى ۳ ميلى‌متر يا ۴ ميلى‌متر مى‌نمايد که از محل عفونت در مسير رگ‌هاى لنفى تا غدد لنفاوى ادامه مى‌يابند. هيچ چرکى وجود ندارد و معمولاً به‌دست آوردن باکترى براى تهيه کشت مشکل است.

تشخيص‌هاى افتراقى

بعضى از انواع التهاب که همراه چرک مى‌باشند، نياز به برش و درناژ دارند، در صورتى‌که سلوليت چنين نيست.

غالباً افتراق ترومبوفلبيت از سلوليت مشکل است، ولى معمولاً در فلبيت، تورم بيشتر بوده، حساسيت ممکن است محدود به وريد باشد. معمولاً در سلوليت تب بالاتر بوده، آمبولى ريوى ايجاد نمى‌شود.

وجود تاول‌هاى خونريزى‌دهنده و نکروز پوست، نشانگر فاشئيت نکروزان مى‌باشد.

درمان

گرم کردن ناحيه معمولاً حرارت زير جلد را افزايش مى‌دهد که در صورت طبيعى بودن خونرسانى به ناحيه درگير، مى‌تواند فشار موضعى اکسيژن را بيشتر نمايد.

درمان شامل استراحت، بالا نگه‌داشتن عضو، و تزريق روزانه ۴/۲ ميليون واحد پنى‌سيلين داخل عضلانى (۰۰۰/۶۰۰ واحد هر ۶ ساعت) مى‌باشد. اگر ظرف ۲۴-۱۲ ساعت پاسخ واضحى مشاهده نشود، بايد احتمال آبسه يا امکان ايجاد عفونت توسط استافيلوکوک يا ساير ارگانيسم‌هاى مقاوم مدنظر قرار گيرد.