کزاز

اصول تشخيصى

- محدوديت حرکات آرواره، به‌همراه اسپاسم دردناک عضلات و اسپاسم عضلات صورت.

- لارنگواسپاسم و سفتى گردن

- اسپاسم‌هاى تونيک و تشنج ژنراليزه

- وجود زخم‌هاى نافذ که دبريد نشده‌اند.

پيشگيرى

همانطور که در جدول (راهنماى پروفيلاکسى کزاز در برخورد با زخم) نشان داده شده است، پروفيلاکسى کزاز در بيماران جراحت ديده به سابقهٔ ايميونيزاسيون و زخم بستگى دارد.

جدول راهنماى پروفيلاکسى کزاز در برخورد با زخم

سابقهٔ ايمن‌سازى عليه کزاز

زخم‌هاى تميز کوچک

تمام زخم‌هاى ديگر

(۱)Td

(۲)TIG

(۱) Td

(۲)TIG

مشکوک، يا کمتر از ۲ روز

بله

خير

بله

بله

۳ روز يا بيشتر، دريافت آخرين دوز در عرض ۱۰ سال گذشته

خير

خير

بله(۳)

خير

(۱). توکسوئيد کزاز و توکسئيد ديفتري، نوع بالغين: اين فرمون (Td-adult) را فقط در کودکان بالاى ۶ سال استفاده نمائيد.

(۲). ايمونوگلوبولين کزاز

(۳). مگر آخرين دوز Td ظرف يک سال گذشته تزريق شده باشد.

زخم‌هاى کوچک تميز (کزاز محتمل نمى‌باشد)

۰/۵ ميلى‌ليتر توکسوئيد کزاز به‌عنوان دوز ايميونيزه کننده اوليه تزريق مى‌شود. سپس به بيمار يک پروندهٔ نوشته شده داده، و نحوه ايميونيزاسيون کامل به او تعليم داده شود. ايميونيزاسيون اوليه با توکسوئيد رسوب يافته نياز به سه تزريق دارد. يکى در ابتدا و دوتا به فواصل ۶-۴ هفته.

زخم‌هائى که احتمال ابتلاء به کزاز در آنها وجود دارد

۰/۵ ميلى‌ليتر توکسوئيد کزاز داخل عضلانى به‌عنوان دوز ايميونيزه اوليه، به‌همراه ۲۵۰ واحد TIG داخل عضلانى - با يک سرنگ متفاوت و در يک محل ديگر - تزريق شده، استفاده از آنتى‌بيوتيک‌ها مدنظر قرار گيرد بايد براى کامل کردن ايميونيزاسيون برنامه‌ريزى شود.

- توجه:

آنتى‌توکسين کزاز يک گاماگلوبولين است و نبايد هرگز به‌صورت داخل وريدى تزريق شود.