چا

	چادر قلعهٔ زن است٭
			٭ يا: چادر سنگر زن است
	چادر ستّارالعيوب است
	چارپا را در دو روز امتحان مى‌کنند، دو پا را در دو روز
	چارديوارى اختيارى (عامیانه).٭
		نظير:
		محتسب را درون خانه چه‌کار
		- محتسب در بازار است نه در خانه
			٭ ابن يمين گويد:
			چهار گوشهٔ ديوار خود به خاطر جمع	که کس نگويد از اينجا خيز و آنجا رو
			هزار بار نکوتر به نزد ابن يمين	ز فرّ مملکت کيقباد و کيخسرو
	چارک آشنا هفت سير و نيم است٭
			٭ يا: هشت سير است
	چاروادار قمى است، خرش را دوسره کرايه مى‌دهد
		رک: اسب ترکمنى است، هم از توبره مى‌خورد و هم از آخور
	چاروادار قمى است، دوسره بار مى‌کند!
		رک: اسب ترکمنى است، هم از توبره مى‌خورد هم از آخور
	چاره‌اى نيست به‌جز خوردن انگور دگر
	چارهٔ منحصربه‌فرد است و از آن گريزى نيست
		رک: آش کشک خالَتَهْ، بخورى پاته نخورى پاته!
	چاره‌اى نيست به‌جز ديدن و حسرت خوردن٭
			٭ دست با سرو روان چون نرسددر گردن	.........................(سعدى)
	چاره صبر است که آن هم نه تو دارى و نه من٭
		نظير:
		صبر اگر هست و گر نيست بيايد کردن (سعدى)
		گرفتار را چاره صبر است و بس
			٭ اى دل از درد تو بى‌تابى و منبى‌طاقت	...............(شجاع کاشى)
	چارهٔ بيچارگان مرگ است و بس
		نظير: آدم فقير نه عروسيش باشد نه عزاش
	چاره نبوَد اسب کودن را ز پالان داشتن (سنائى)
	چاشت يک بنگى هم نيست
		رک: آنقدر نبود که خوراک يک بنگى بشود
	چاقو دستهٔ خودش را نمى‌بُرّد
		نظير:
		خشک به خشک نمى‌چسبد
		- کى تراشد تيغ دستهٔ خويش را؟ (مولوى)
		رک: اسب و استر به‌هم لگد بزنند
	چاه از کوه آب مى‌خورد
		هرکارى از منبع اصلى مايه مى‌گيرد
		نظير: اگر باران به کوهستان نبارد	به سالى دجله گردد خشک‌رودى (سعدى)
	چاه برکَنْ سپس بدزد چنار ٭
		رک: اول چاه بکن بعد منار بدزد
			٭ اشتها آر و گير سيخ کباب	...................(حکيم سورى)
	چاه تاريک است و راه باريک است (از جامع‌التمثيل)
		نظير: راه باريک است و شب تاريک است و منزل بسى دراز
	چاه را چه زيان، تهِ دلو پاره مى‌شود!
		تو زيان و رنجى نخواهى برد، زيان و رنج فقط بر من وارد خواهد شد
		نظير: کشتى چو بشکند چه زيان تخته‌پاره را (وحيد قزوينى)
	چاهش را کنار دريا کنده است
		خود را به منبع سود و نعمت نزديک کرده است
	چاه‌کن هميشه تهِ چاه است
		رک: بد مکن که بد افتى، چَه مَکَن که خود افتى
	چاه مبال را هر چه بيشتر هم بزنند بويش بيشتر مى‌شود
		صورت ديگرى است از مثل: خلا را هر چه بيشتر هم بزنند گندش بيشتر مى‌شود.
	چاه مکن بهر کسى، اول خودت دوم کسى
		رک: بد مکن که بد افتى، چَهْ مَکَن که خود افتى
	چاه مى‌نمايد و راه نمى‌نمايد (از جامع‌التمثيل)
	چاه نکنده منار مدزد
		رک: گز نکرده پاره مکن
	چاهى که آب ندارد آب هم توش بريزى آبدار نمى‌شود٭
		رک: تربيت نااهل را چون گردکان بر گنبد است
			٭ حافظ فرمايد:
			گوهر پاک بايد که شود قابل فيض	ورنه هر سنگ و گلى لؤلؤ و مرجان نشود
	چاى زن بيوه براى دردِ دندان خوب است
		نظير: سور مؤمن شفاست