چغ ، چل ، چم و چن

	چغندر بزگ تهِ ديگ است
		رک: خر بزرگه‌اش توى دالان است
	چغندر به هرات مى‌بَرَد، زبره به کرمان!
		رک: زيره به کرمان مى‌برد چغندر به هرات!
	چغندر گوشت نشود و دشمن دوست
		نظير: اگر چغندر گوشت شود هووهم دوست شود
		رک: دشمن دوست نمى‌شود و شکمبه پوست
	چغندر هم جزء ميوه‌ها شده است
		رک: پياز هم خودش را داخل ميوه‌ها کرده است
	چلّهٔ کوچک پشتش به بهار است
		نظير:
		هر خزان را ز پى البته بهارى باشد (محمود ميرزا قاجار)
		- شادى آيد ز پى غصه و خبر از پى شر (قاآنى)
		رک: از پى هر گريه آخر خنده‌اى است
	چلهٔ کوچک گفت: اگر پشتم به بهار نبود بچه را در گهواره خشک مى‌کردم!
		توصيفى است از زبان عوام دربارهٔ شدت سرماى چلّهٔ کوچک که از هفدهم بهمن آغاز مى‌شود و در پنجم اسفند پايان مى‌پذيرد.
	چماق به دست خرس دادن آسان ولى پس‌ گرفتنش مشکل است
		صورت ديگرى است از: 'چوب به دستِ خرس دادن آسان اما پس گرفتنش مشکل است' . رجوع به اين مَثَل شود.
	چماقش هفده من جو مى‌خورد!
		بسيار زورمند و قلدر است و از کسى پروا ندارد
	چَمى خَمى، خدا نکرده آدمي! (عامیانه).
	چنان بوَد پدرى کش چنين بود فرزند (عنصرى)
		رک: بيله ديگ، بيله چغندر
	چنان نمانَد و چنين نيز هم نخواهد مانَد٭ (حافظ)
		نظير:
		بگذرد اين روزگار تلخ‌تر از زهر	بار دگر روزگار چون شکر آيد (سعدى)
		- هم روز شود اين شب هم باز شود اين در	دلبر نه چنين ماند دلدار شود روزى
		- غبار غم برود حال بِهْ شود حافظ (حافظ)
		- روزهاى سپپد است در شبان سياه (سعدى)
		- از پى هر شبى بوَد روزى (مکتبى)
		- آنچه ديدى برقرار خود نماند	و آنچه بينى هم نمانَد برقرار (سعدى)
		- شهر ما فردا پر از شکَر شود	شکّر ارزان است ارزانتر شود (مولوى)
		- دنيا دايم بر يک قرار نيست
			٭ رسيد مژده که ايّام غم نخواهد ماند	...........................(حافظ)
	چند کلمه از مادر عروس بشنو! (عامیانه).
		حالا ديگر نوبت ياوه‌گوئى او شده است
		نظير: حالا ديگر اين دول را بگير!
	چنگ را تا نزنند نغمهٔ طرب برنيارد
		نظير:
		بانگ کوس از ضربت و بوى عود از آر است (قاآنى)
		- بال چون بر هم خورَد پرواز پيدا مى‌کند (بيدل)
		رک: تا نسوزد برنيايد بوى عود
	چنين کنند بزرگان که کرد بايد کار٭
		٭ چمن نمايد شمشير خسروان آثار	........................... (عنصرى)