بيماران شديداً چاق - که وزن آنها بيش از دو برابر وزن ايدهآل مىباشد - از نظر فيزيکي، روحي، اجتماعى و اقتصادى دچار مشکل هستند. اين ميزان وزن اضافى را مىتوان چاقى بدخيم ناميد تا برخطر جدى که براى حيات فرد ايجاد مىنمايد، تأکيد شود. ممکن است در اين شرايط عوارضى مانند آرتريت، افزايش فشارخون، ديابت قندي، هيپرليپيدمى و سندرم Pickwickian ايجاد شوند. در بيماران دچار چاقى بدخيم، نسبت به بيماران داراى وزن متوسط، مرگ و مير بيشتر است. چاقى براساس اندکس تودهٔ بدنى (BMI) نشان داده مىشود:
2m قد / وزن( کيلوگرم)
BMI =
برخورد استاندارد براى درمان چاقى با کاهش مصرف غذا و مشاورهٔ پزشکى آغاز مىشود. متأسفانه اين اقدامات در بيماران دچار چاقى شديد تقريباً همواره ناموفق مىباشند. درمان جراحى در بيمارانى که BMI بيش از ۴۰ دارند، اگر شديداً خواستار جراحى باشند، براى بهبود کيفيت زندگى مؤثر است. جراحى همچنين مىتواند در بيمارانى که BMI بين ۳۰ تا ۴۰ دارند، براى بهبود عوارض جدى مانند آپنه شديد هنگام خواب يا کارديوميوپاتى در اثر چاقى شديد، مؤثر باشد.
باىپس معده و گاستروپلاستى
اين روش جراحى امروزه براى کنترل وزن و کاهش جذب مواد غذائى بهکار مىرود. يک راه براى رسيدن به اين منظور بستن فک بيمار است تا دريافت مواد غذائى منحصر به مايعات گردد. در هرحال تجربه نشان داده که با بازکردن فک بيمار، وزن مجدداً افزايش مىيابد.
اعمال جراحى بر روى معده مىتوانند دريافت غذا را بهصورت دائم کاهش دهند و نسبت به بستن فک، براى بيمار نيز قابل قبولتر مىباشند. سه نوع جراحى معده براى درمان چاقى عبارتند
از:
۱. گاستروپلاستى افقى
۲. باىپس معده
۳. گاستروپلاستى عمودى
تغذيه بيماران به مدت چند هفته پس از جراحى محدود به مايعات بوده، سپس به آنها يک رژيم غذائى ملايم داده مىشود. مواد غذائى جامد پس از ۲ ماه قابل استفاده مىباشد.
پس از جراحى بايد ويتامينهاى B، آهن و فولات بهصورت مکمل تجويز شوند.