مهمترين درمان قبل از رسيدن بيمار به بيمارستان، بازکردن راه هوائى است. در شرايط وخيم که مجراى تنفسى فوقانى مسدود است و نمىتوان جسم خارجى را خارج نمود، براى حفظ حيات بيمار بايد ۲ سوزن بزرگ (شماره ۱۴) را از غشاء کريکوتيروئيد عبور داد. هيچگاه نبايد در صحنه حادثه يا در آمبولانس براى انجام تراکئوستومى اورژانس تلاش شود.
راه وريدى
ممکن است در مواردىکه انتقال بيمار زمان زيادى بهطول مىانجامد ، تجويز سالين هيپرتون به محلول ايزوتونيک معمول، مرجح باشد. در هرحال، تجويز محلول هيپرتون نمکى هنگامى که زمان انتقال کوتاه مىباشد و يا در احياء داخل بيمارستان، فايدهاى ندارد.
ايست قلبى قبل از رسيدن به بيمارستان
اگر ايست قلبى بهدنبال تروما در صحنهٔ حادثه ايجاد شود، معمولاً کشنده مىباشد، مگر علت آن، مثلاً انسداد مجارى هوائى فوراً تشخيص داده شده، درمان گردد.
لباس ضد شوک
ارزش پوشش MAST در تامپوناد خونريزى وسيع بهعلت شکستگىهاى شديد لگن در بيمارستان اثبات شده است. با اين اقدام فرصت براى آنژيوگرافى و آمبولىزه کردن محل خونريزى فراهم مىشود و تنها انديکاسيون اثباتشده کاربرد پوشش MAST نيز همين است.
بىحرکت ساختن، ستون فقرات و شکستگىها
يکى از اصول قديمى مراقبت اورژانس از شکستگىها اين است: 'همانجائى که خوابيدهاند، آنها را آتلبندى کنيد' . اين اصل فقط چند مورد استثناء دارد، مثلاً هنگامى که لازم است مصدوم از خطر قريبالوقوع مانند آتش، انفجار، گازهاى سمى و ... نجات داده شود.
انتقال به بيمارستان
بهطور ايدهآل، حداکثر زمان صرفشده براى انتقال، ۱۵ دقيقه بوده، کل زمانى که قبل از رساندن مصدوم به بيمارستان صرف مىشود، نبايد بيش از ۳۰ دقيقه باشد.