محدوده حریم

شعاع حباب‌ هوائى که پيرامون افراد معمولى سفيدپوست که در استراليا، زلاندنو، انگليس، آمريکاى شمالى و کانادا زندگى مى‌کنند عموماً يکسان است.

- حريم صميمى (يا خصوصي) (بين ۱۵ تا ۴۵ سانتى متر) در ميان همه حريم‌ها و شعاع آنها، اين اهميتى خاص برخوردار است، زيرا انسان آن را شخصى و متعلق به‌خود مى‌داند و از آن دفاع مى‌کند. تنها اشخاصى که از نظر عاطفى بسيار نزديک به آدم هستند، اجازه ورود به اين محدوده را دارند که شامل عشاق، والدين، همسر، دوستان بسيار نزديک، کودکان و اقوام مى‌شوند. در اينجا زيرمحدوده‌اى نيز وجود دارد که شعاع آن ۱۵ سانتى‌متر از بدن است و فقط در تماس فيزيکى قابل دسترسى است. اين محدوده، حريم بسته خصوصى است.

- حريم شخصى (بين ۴۶ سانتى‌متر تا ۲/۱ متر) اين فاصله‌اى است که در مهمانى‌ها و محافل اجتماعى و همايش‌هاى دوستانه حفظ مى‌کنيم.

- حريم اجتماعى (بين ۲/۱ متر تا ۶/۳ متر) در مقابل اشخاص غريبه، لوله‌کش يا نجارى که در خانه مشغول تعميرات است، پستچي، فروشندهٔ محل، کارمند جديد در محل کار و اشخاصى که آشنائى کم‌ترى با آنها داريم، چنين فاصله‌اى را حفظ مى‌کنيم.

- حريم عمومى (بيش از ۶/۳ متر) هنگامى‌که مخاطب ما يک گروه بزرگ است، اين فاصله‌اى است که براى راحت بودن انتخاب و حفظ مى‌کنيم.

INTIMATE ZONE 15.46 cm

PWRSONAL ZONE 46cm - 1.2 m

SCCIAL ZONE 1.2 - 3.6 m

PUBLIC ZONE over 3.6 m

فضايابى

زمانى‌که يک شخص ادعاى مالکيت بر يک فضا يا منطقه‌اى را در ميان عده‌اى غريبه دارد، مانند يک صندلى سينما، جايگاهى دور ميز کنفرانس يا گيرهٔ آويزان کردن حوله در زمين اسکواش، با رفتارهاى کليشه‌اى اين کار را انجام مى‌دهد. او معمولاً به ‌دنبال وسيع‌ترين فضاى موجود بين دو فضاى ديگر مى‌گردد و نسبت به منطقه‌اى در مرکز ادعاى مالکيت مى‌کند. در سينما، صندلى‌اى را که واقع در نيمه راه آخر رديف و جائى‌‌که نزديک‌ترين شخص نشسته انتخاب مى‌کند. در زمين اسکواش، گيره‌اى را براى حوله انتخاب مى‌کند که در وسيع‌ترين فضاى ممکن، واقع در نيمهٔ راه بين دو حوله ديگر يا نزديک‌ترين حوله و انتهاى قفسه حوله‌ها باشد. هدف از اين آئين، اجتناب از اهانت به ديگران است، به اين صورت که نه بيش از حد نزديک و نه خيلى دور از آنها باشيم.

در سينما، اگر صندلى را برگزينيد که فاصله‌آن تا انتهاى رديف يا نزديک‌ترين شخص بيش از نيمى از صندلى‌ها باشد. اگر بيش از حد دور از او باشد، شايد احساس اهانت کند و يا اگر خيلى نزديک به وى باشيد، احساس ترس و بيم نمايد، بنابراين هدف اصلى در آئين فضايابى حفظ تعادل است.

يک استثنا در اين قاعده وجود دارد که مربوط به توالت‌هاى عمومى مى‌شود. تحقيقات نشان داده که مردم اغلب در ۹۰% از مواقع، آخرين توالت را انتخاب مى‌کنند و چنانچه اشغال باشد، از اول نيمه راه استفاده مى‌کنند.