ايران يکى از مناطقى است که بز براى اولينبار اهلى شده است. در ايران از بز براى توليد شير، مو، کرک، کشمير و گوشت استفاده مىکنند. کيفيت گوشت بزهاى ايرانى پائين است و از شير بز براى توليد ماست، پنير، روغن و ساير توليدات محلى استفاده مىکنند.
از موى بز براى بافتن لباسهاى محلى و فرش استفاده مىشود و پوست و کشمير صادر مىگردد. تعداد بز در ايران زياد و در اکثر نقاط کشوز پراکنده است. مهمترين نژادهاى ايرانى عبارتند از رائينى، مرغز، عرب، مجدى، ماکوئى و ترکى.
نژاد کردى يا مرغز (Kurdi or Morghoz)
مرغز نژادى است که براى توليد کشمير پرورش داده مىشود. رنگ آن سفيد، قهوهاى يا سياه و گوشها افتاده است. اين نژاد در عراق بهنام کردى معروف است. جثه کوچکى دارد و از اين نظر تغييرات زيادى ديده مىشود.
رائينى (Raini)
رائينى يکى از نژادهاى موئى ايران است. که براى توليد شير و گوشت نيز پرورش داده مىشود. موهاى دراز (۳۰-۲۳ سانتىمتر) و براقى دارد که ممکن است سفيد، نقرهاي، زرد يا سياه باشد. دم حيوان از موهاى دراز پوشيده شده است.
تالى (Tali)
نژاد تالى يا مجدى به رنگ سفيد يا قرمز قهوهاى و موهاى کوتاهى دارد در مواردى به اين نژاد، ساحلى نيز گويند.
عرب (Arab)
عرب نژاد شيرى است و بيشتر در اطراف تهران يافت مىشود. رنگ آن سياه يا قهوهاى تيره است. در مواردى لکه سياهى در پيشانى دارد. داراى قد بلند و گردن کشيده است.
بز ماکوئى
توسط ايلات و عشاير پرورش داده مىشود. بز ماکوئى داراى موهاى دراز و زبر و اکثراً سياه رنگ است. از موهاى اين بز براى تهيه زيرانداز محلى که در روستاهاى آذربايجان غربى مورد استفاده قرار مىگيرد استفاده مىکنند.
دوقلوزائى در بز ماکوئى بهندرت صورت مىگيرد و وزن بزغاله در موقع تولد در حدود ۳ کيلوگرم است.
بز ترکى
بز ترکى بهطور عمده توسط ايلات و عشاير قسمت شرقى استان فارس و بهويژه توسط ايلهاى عرب پرورش داده مىشود. بز ترکى علاوه بر هيکل قوى داراى موهاى بسيار خشن و بدون کرک است. رنگ موها سياه و بهندرت سفيد يا خرمائى است. نمو مو در بز ترکى نسبتاً زياد است.