حرکات تصمیم‌گیری

فردى که عينک مى‌زند اغلب از يک سرى حرکات ارزيابى پيروى مى‌کند، به اين صورت که عينک خود را برمى‌دارد و به‌جاى استفاده از حرکت ماليدن چانه در حين تصميم‌گيري، يکى از دسته‌هاى عينک را در دهان خود مى‌گذارد. شخصى که عادت به کشيدن پيپ دارد، پيپ را در دهان خود مى‌گذارد. زمانى‌که شخصى پس از اينکه از او درخواست اتخاذ تصميم‌ شده، شيئى را مانند خودکار يا انگشت در دهان خود مى‌گذارد، اين حرکت حاکى از عدم اطمينان او است و اينکه نياز به اطمينان خاطر بيشتر دارد زيرا وجود يک شيء در دهان اجازه مى‌دهد که تصميم‌گيرى فورى را به تأخير بيندازد. از آنجائى ‌که صحبت کردن با دهان پر رفتار بدى است، اين عذر موجه جلوه مى‌کند.