نوع درمان به محل و اندازهٔ تومور بستگى دارد. کارسينوم سنگفرشى سطح مخاطى لب را بهراحتى مىتوان برداشت و در صورتىکه کمتر از ۳۰% از لب برداشته شده، جاى آن را مىتوان بهسادگى بخيه زد. در صورتىکه کل لبهٔ مخاطى آسيب ديده باشد بايد همزمان با خارج کردن تومور ورميليونکتومى انجام شود و با گسترش دادن مخاط دهان يک سطح مخاطى جديد ساخته شود.
تومورهاى کوچک داخل حفرهٔ دهان را مىتوان از راه دهان برداشت. نقايص مخاطى کوچک را مىتوان با بخيهٔ مستقيم يا پيوندهاى پوستى نيمه ضخامت پر کرد.
عمل جراحى برداشتن تومور دهان که شامل برداشتن قسمتى از فک تحتانى و تشريح گردن نيز باشد، رزکسيون مرکب نام دارد.
در سرطانهاى دهان که قطرى کمتر از ۴ سانتىمتر داشته باشند، مىتوان بهجاى جراحى از پرتودرمانى استفاده کرد (تومورهاى T1 و T2). عوارض جانبى بالقوه نظير التهاب مخاط (موکوزيت)، گزروستومى (خشکى دهان) و نکروز استخوان فک تحتانى بايد با فوايد بالقوه سنجيده شوند. بهتر است تومورهاى بزرگ با ترکيبى از جراحى و پرتودرمانى تحت درمان قرار گيرند، چون در اين حالت احتمال کنترل موضعى تومور افزايش مىيابد.
گردن
غدد لنفاوى که در معاينهٔ بالينى قابل لمس هستند معمولاً با تشريح راديکال گردن درمان مىشوند که عبارت است از برداشتن تمامى بافتهاى لنفاوى گردن، عضلهٔ استرنوکلايدوماستوئيد، وريد ژوگولار داخلي، عصب نخاعى فرعي. در 'تشريح راديکال معتدلشدهٔ گردن' عصب نخاعى فرعي، و در 'تشريح عملى گردن' عضله استرنوکلايدوماستوئيد، وريد ژوگولار داخلى و عصب نخاعى فرعى حفظ مىشوند.