آرایش باز

آرايش باز

فاصله فيزيکى باز بين دو نفر بستگى به ميزان صميميت آنان دارد. زاويه‌اى که مردم بدن‌هاى خودرا در آن قرار مى‌دهند، راهنمائى‌هاى غيرکلامى بسيار ارزنده‌اى در مورد رفتارها و ارتباطات آنها ارائه مى‌دهد. به‌عنوان مثال، مردم اغلب کشورهاى انگليسى‌زبان در طول يک معاشرت اجتماعى و معمولى طورى مى‌ايستد که بدن‌هاى آنها يک زاويه ۹۰ درجه تشکيل دهد.

(شکل حالت مثلثى باز ـ آزاد) دو مرد را نشان مى‌دهد که بدن‌هاى آنها به سمت يک نقطه سوم خيالى متمايل شده تا يک مثلث تشکيل دهند. اين طرز ايستادن، همچنين به‌عنوان يک دعوت غيرکلامى براى شخص سومى عمل مى‌کند تا با ايستادن در نقطه سوم، به مکالمه آنها بپيوندد.

دو مرد در (شکل حالت مثلثى ـ آزاد) با حفظ علائم و حالت‌هاى مشابه، وضع اجتماعى مشابهى از خود بروز مى‌دهند و زاويه‌اى که توسط تنه‌هاى آنها تشکيل شده، نشان مى‌دهد که احتمالاً يک مکالمه غيررسمى در حال انجام است. تشکيل مثلث، يک شخص سوم با وضع اجتماعى مشابه را دعوت به شرکت در مکالمه مى‌نمايد. هنگامى‌که شخص چهارمى به گروه پذيرفته شود، يک مربع تشکيل مى‌شود. و براى شخص پنجم، يک دايره يا مثلث شکل مى‌گيرد.

آرايش بسته

هنگامى‌که دو نفر به صميميت و تنهائى نياز دارند، زاويه‌اى که بين تنه‌هاى آنها تشکيل مى‌شود از ۹۰ درجه به صفر درجه کاهش مى‌يابد. مردى که مايل به جذب يک زن است، از اين روش استفاده مى‌کند. مرد نه تنها بدن خود را به سمت زن مى‌گيرد، بلکه فاصله را نيز در حالى‌که به سمت حريم خصوصى او قدم مى‌گذارد، کم‌تر مى‌کند. فاصله بين دو نفر که با 'آرايش بسته' ايستاده‌اند معمولاً کم‌تر از فاصله حاکم در 'آرايش باز' است.

دو نفر چنانچه به هم علاقه‌مند باشند، شايد علائم يکديگر را نيز تقليد کنند. همانند بعضى ديگر از علائم جفت‌يابي، 'آرايش بسته' مى‌تواند به‌عنوان يک چالش غيرکلامى بين افرادى که نسبت به هم خصومت دارند، مورد استفاده قرار مى‌گيرد.

جهت بدن در حالت نشسته

قرار دادن مچ‌ پاها روى يکديگر در جهت شخصى ديگر، علامت پذيرفتن يا علاقه‌مند بودن به آن شخص است. اگر طرف مقابل نيز علاقه‌مند باشد، زانوهاى خود را به سمت شخص اول روى هم مى‌اندازد، همان‌طور که در (شکل اشاره بدن جهت خارج کردن مرد سمت راست به‌کار مى‌رود) مشاهده مى‌شود. اگر اين دو نفر بيشتر به هم علاقه‌مند شوند، حرکات و علائم يکديگر را مانند (شکل اشاره بدن جهت خارج کردن مرد سمت راست به‌‌کار مى‌رود) تقليد مى‌کند و بدين ترتيب يک 'آرايش بسته' تشکيل مى‌شود تا مانع از ورود هر شخص ديگرى منجمله مرد سمت راست گردد. تنها راه موجود براى مرد سمت راست جهت شرکت در مکالمه اين است که محل نشستن خود را به جلوى آن زوج تغيير دهد و سعى بر تشکيل‌ يک مثلث يا هر عمل ديگرى براى از هم باز کردن اين آرايش نمايد.

- مصاحبه با دو نفر:

فرض کنيم که شما، يعنى شخص C، قصد مصاحبه يا صحبت کردن با A و B را داريد و نيز فرض کنيم که شما برحسب انتخاب يا موقعيت حاکم، در يک حالت مثلثى بر سر يک ميز گرد نشسته‌ايد. همچنين فرض را بر اين بگذاريم که شخص A خيلى حرّاف است و B در تمام مدت ساکت مى‌ماند. هنگامى‌که A سؤالى از شما مى‌پرسد، چطور مى‌توانيد به او پاسخ دهيد و به مکالمه ادامه دهيد بدون اينکه B احساس محروميت (يا جدائي) کند؟ از اين شيوه ساده اما بسيار مؤثر استفاده نمائيد: هنگامى‌که A از شما سؤالى مى‌پرسد، در حالى‌که آغاز به پاسخ دادن مى‌نمائيد، به او نگاه کنيد، سپس سر خود را به سمت B برگردانيد، سپس به‌طرف A برگرديد، سپس مجدداً به A (که از شما سؤال کرده بود) بيان کنيد، اين روش اجازه مى‌دهد که B احساس شرکت در مکالمه کند. به‌خصوص زمانى‌که نياز داريد B با شما همراه باشد، اين ترفند مثمرثمر است.

- جهت پا:

پاها نه تنها به‌عنوان نشانگر براى نماياندن جهتى که يک شخص مايل است به سمت آن حرکت کند، استفاده مى‌شوند، بلکه براى اشاره کردن به افرادى جالب يا جذاب مى‌باشند، نيز به‌کار مى‌رود.

تصور کنيد که در يک محفل اجتماعى هستيد و متوجه گروهى متشکل از سه مرد و يک زن بسيار جذاب مى‌شويد. مکالمه توسط مردها اداره مى‌شود و زن فقط گوش مى‌دهد. سپس متوجه يک مورد جالب مى‌شويد ـ همه مردها يکى از پاهاى خود را به سمت زن اشاره کرده‌اند.

با اين راهنمائى غيرکلامى بسيار ساده، مردها به زن مى‌گويند که توجه آنها جلب شده است. زن ناآگاهانه علائم پا را مشاهده مى‌کند و به احتمال قوى تا زمانى‌که به او توجه مى‌شود با اين گروه مى‌ماند.