ملاحظات کلی

اصول تشخيص

- ديسفاژى گردنى

- ستون کريکوفارنژيال در بلع باريوم

- ديورتيکول زنکر در بعضى از بيماران

ملاحظات کلى

اختلال اسفنکتر فوقانى مرى - اصطلاح دقيق آشالازى کريکوفارنژيال - ممکن است در شرايط مختلف و اکثراً در بيماران بالاى ۶۰ سال باعث ديسفاژى مى‌شود. ممکن است به‌صورت يک ناهنجارى منفرد يا همراه با ديورتيکول زنکر بروز کند.

سندرومى به‌نام ديستروفى عضلانى اکولوفارنژيال که از پتوز و ديسفاژى تشکيل شده در بيماران با اجداد فرانسوى - کانادائى توصيف شده است. در اين سندروم، ديسفاژى نتيجهٔ ضعف عضلات حلق است، هرچند که عملکرد اسفنکتر فوقانى مرى طبيعى است؛ در صورت انجام ميوتومى اسفنکتر فوقانى مري، ديسفاژى به ميزان قابل ملاحظه‌اى بهبود مى‌يابد.

تشخيص افتراقى

نئوپلاسم‌هاى مرى ريفلاکس ناشى از نارسائى اسفنکتر تحتانى مري.

درمان

درمان عبارت است از ميوتومى عضلهٔ کريکوفارنژئوس و ۳ تا ۴ سانتى‌متر فوقانى عضلات مري.

پيش‌آگهى

بروز عوارض ناشايع هستند و معمولاً پس از عمل، علائم به‌طور کامل و دائمى برطرف مى‌شوند. اين عمل احتمالاً به‌دليل افزايش خطر آسپيراسيون، در نبايد بيمارانى که دچار ريفلاکس معده به مرى هستند انجام شود.

يافته‌هاى بالينى

نشانه‌ها و علائم

ديسفاژى گردنى آن هم بيشتر نسبت به جامدات تا مايعات، مهم‌ترين علامت اختلال اسفنکتر فوقانى مرى است. بعضى از بيماران به‌دليل آسپيراسيون خفيف بزاق و غذاى خورده‌شده دچار سرفهٔ مزمن مى‌شوند.

بررسى‌هاى تصويربردارى

بلع باريوم تقريباً در تمام موارد ستون واضح کريکوفارنژيال را نشان مى‌دهد.

اندوسکوپى

يافته‌هاى اندوسکوپى عبارتند از يک فشار خارجى که به اندوسکوپ اجازهٔ عبور مى‌دهد.

مانومترى

تعيين همزمان فشارهاى حلق، ناحيهٔ کريکوفارنژيال و قسمت فوقانى مرى نشانهٔ هماهنگى ناکامل انبساط است. در حالت طبيعي، اسفنکتر کريوکوفارنژيال نيم ثانيه قبل از انقباض عضلات حلق منبسط مى‌شود، ولى در اين بيماران، گرچه انبساط کامل است، درست همزمان يا بلافاصله پس از شروع انقباض حلق صورت مى‌گيرد.