انواع

کارسينوم زخمى‌شونده (۲۵%)

شامل يک تومور زخمى عميق و نافذ است که از تمام لايه‌هاى معده مى‌گذرد. در اين روند ممکن است اعضاء مجاور را درگير کند. لبه‌هاى زخم در مقايسه با لبه‌هاى برجسته زخم‌هاى خوش‌خيم، کم‌عمق است.

کارسينوم پوليپوئيد (۲۵%)

اين ضايعات بزرگ و حجيم در بلندمدت تمايل به متاستاز دارند که به‌نام کانسر زودرس معده نيز خوانده مى‌شود، محدود به مخاط و زيرمخاط است. تنها در ۳۰% موارد متاستاز وجود دارد. حتى در صورت وجود متاستاز، پيش‌آگهى بيمارى پس از گاسترکتومى بسيار بهتر از ساير ضايعات عميقاً پيشرونده در مراحل پيشرفتهٔ کانسر معده است.

لينيت پلاستيکا (Linitis Plastica) (%۱۰)

اين تومور به‌ تمام لايه‌هاى معده انتشار مى‌يابد و يک واکنش دسموپلاستيک شديد ايجاد مى‌کند به‌ طورى‌که تشخيص سلول‌هاى بدخيم مشکل مى‌شود. معده قابليت اتساع خود را از دست مى‌دهد. به‌علت انتشار زودرس، درمان قطعى به‌ندرت امکان‌پذير است.

کارسينوم پيشرفته (۳۵%)

اين گروه بزرگ شامل تومورهاى حجيم معده است که قسمتى از آن داخل معده و قسمتى از آن در خارج از معده قرار دارد.

در بعضى تومورها، در بررسى بافت‌شناسي، واکنش التهابى در لبه‌هاى تومور ديده مى‌شود. وجود اين علامت، مطرح‌کننده پيش‌آگهى نسبتاً خوب است. تومورهاى داراى ساختمان غددى (نوع روده‌اي) نسبت به تومورهاى فاقد ساختمان غددى (نوع منتشر) پيش‌آگهى بهترى دارند؛ کارسينوماى سلول حلقه‌اى که حاوى بيش از ۵۰% سلول حلقه‌اى است، به‌طور شايعى در حال افزايش است در حال حاضر يک‌سوم از کل موارد را تشکيل مى‌دهد. اين کانسر مشابه نوع منتشر عمل مى‌کند و در زنان، بيماران جوان و در قسمت ديستال معده شايع‌تر است. عفونت قبلى هليکوباکتر پيلورى با هيچ‌يک از انواع هيستولوژيک خاص کانسر معده همراهى ندارد.

گسترش تومور از طريق انتشار اينترالومينال، رشد اکسترالومينال مستقيم و متاستاز لنفاتيک صورت مى‌گيرد. سه‌چهارم بيماران در بدو بررسي، متاستاز داده‌اند. انتشار به پروگزيمال معده شايع‌تر از انتشار ديستال است. پيلور به‌عنوان يک سد نسبى عمل مى‌کند اما در ۲۵% موارد تومور در چند سانتى‌مترى اول بولب يافت مى‌شود.

کانسر زودرس معده

يک ضايعهٔ اوليه محدود به مخاط و زيرمخاط با يا بدون متاستاز به غدد لنفاوى است که پيش‌آگهى آن بعد از رزکسيون عالى است (۹۰% ميزان بقاء در عرض ۵ سال).

%۴۰ تومورها در آنتروم و عمدتاً بر روى انحناء کوچک قرار دارند؛ ۳۰% از تنه و فوندوس منشاء مى‌گيرند، ۲۵% در ناحيهٔ کارديا هستند و ۵% تومورها تمام معده را در برمى‌گيرند. شيوع زخم‌هاى خوش‌خيم در ناحيهٔ انحناء بزرگ و کارديا کمتر از زخم‌هاى بدخيم است. درنتيجه زخم‌هائى که در اين مکان‌ها قرار دارند، قوياً مشکوک به نئوپلاسم هستند.