ملاحظات کلی

اصول تشخيص

- تب و سپسيس

- درد شکم

- حساسيت موضعى شکم به لمس

- تخليهٔ محتويات رودهٔ باريک به بيرون

- دهيدراتاسيون و سوءتغذيه

ملاحظات کلى

فيستول‌هاى خارجى رودهٔ باريک ممکن است خودبه‌خود يا در نتيجهٔ بيمارى رخ دهند، ولى حدود ۹۵% آنها عوارض اقدامات جراحى هستند. فيستول‌ها به‌ويژه زمانى مستعد تشکيل هستند که جراح با چسبندگى‌هاى وسيع، رودهٔ ملتهب يا انتروپاتى ناشى از پرتوتابى مواجه شود.

فيستول‌ها را مى‌توان بسته به محل آناتوميک، ويژگى‌هاى مسير (ساده يا مرکب)، و حجم برون‌ده (زياد يا کم) تقسيم‌بندى کرد. فيستولى با برون‌ده بالا بيش از ۵۰۰mL در ۲۴ ساعت ترشح مى‌کند. اصطلاحات توصيفى ديگرى نيز به‌کار مى‌روند، مانند فيستول انتهائى (end fistula)، که تمام قطر روده را دربر مى‌گيرد، و فيستول جانبى (lateral) که تنها از يک طرف روده برمى‌خيزد.

عوارض

از دست‌دادن آب و الکتروليت، سوءتغذيه و سپسيس به ايجاد نارسائى چندارگانى و مرگ مى‌انجامند، مگر آنکه درمان مؤثر بلافاصله انجام شود.

پيش‌آگهى

برنامهٔ درمانى که در بالا ذکر شد، به ميزان بقائى معادل ۹۵-۸۰% در بيماران با فيستول‌هاى خاجى مى‌انجامد. سپسيس کنترل‌نشده علت اصلى مرگ است.

يافته‌هاى بالينى

نشانه‌ها و علائم

تشکيل فيستول پس از عمل با تب و درد شکم وجود خود را اعلام مى‌کند، تا زمانى‌که محتويات روده از محل برش شکمى ترشح شوند. بيشتر فيستول‌ها با يک يا چند آبسه همراه هستند، که اغلب با فيستوليزاسيون به‌طور ناقص تخليه مى‌شوند، به‌ نحوى‌که سپسيس پايدار يکى از ويژگى‌هاى شايع است.

يافته‌هاى آزمايشگاهى

آزمون‌هاى متداول آزمايشگاهى شدت نقايص موجود در تودهٔ گويچه‌هاى سرخ، حجم پلاسما و الکتروليت‌ها را نشان مى‌دهند. لکوسيتوز ناشى از سپسيس و تغليظ خون شايع است.

بررسى‌هاى تصويربردارى

در عکس سادهٔ شکم ممکن است آبسه و انسداد روده ديده شوند. مادهٔ حاجب تجويزشده از راه خوراکي، از طريق رکتوم يا از طريق فيستول (فيستولوگرام) حدود آناتومى غيرطبيعي، از جمله بيمارى درون‌زاد روده را تصوير مى‌کند، و محل و تعداد فيستول‌ها، طول و مسير فيستول‌ها، حفره‌هاى آبسهٔ همراه، و وجود انسداد ديستال را نشان مى‌دهد.