درمان شامل برداشتن وسيع ضايعه و درناژ لنفاوى موضعى آن پس از آمادگى روده است. تومور اوليه، حتى در صورت وجود متاستازهاى دوردست برداشته مىشود، چرا که پيشگيرى از انسداد يا خونريزى مىتوانند براى دورههائى طولانى منجر به تسکين بيمار شوند.
سرطان رکتوم
براى سرطان رکتوم، انتخاب جراحى بستگى به ارتفاع ضايعه از دهانهٔ مقعد، شکل (پوليپوئيد يا ارتشاحي)، وسعت ظاهرى تومور، درجهٔ تمايز، و اندازه، وضعيت و حال عمومى بيمار دارد. مرحلهبندى پيش از عمل با معاينهٔ مقعد با انگشت و سپس، MRI, CT و سونوگرافى داخل رکتوم، يا ترکيبى از اين روشها به تعيين نوع درمان براى بيمار کمک مىکند.
اين روش در صورت وجود لانهگزينى سرطان در صفاق يا تثبيت آن به لگن استخوانى ترجيح داده نمىشود.
برداشتن قدامى پائين رکتوم
اين عمل، که از طريق يک برش شکمى انجام مىشود، روش درمانى قطعى انتخابى است، بهشرطى که بتوان يک حاشيهٔ دستکم دو سانتىمترى را از رودهٔ سالم از پائين ضايعه برداشت. اين نوع جراحى در بيماران دچار کارسينوم وسيع و گسترش موضعى احتمال شکست دارد.
خارجکردن موضعى
در بيمارانى که به دقت انتخاب شدهاند و ضايعات پوليپوئيد متحرک بهخوبى تمايز يافته و کوچک دارند، مىتوان يک ديسک از رکتوم را که حاوى ضايعه باشد، بهعنوان درمان قطعى خارج کرد.
فولگوراسيون
اين روش بيشتر براى ضايعات بزرگ زيرچين لگنى صفاق در بيماران پرخطر مناسب است.
فوتوکوآکولاسيون ليزرى
با اين روش اندوسکوپيک مىتوان تومورهاى کوچک را تخريب کرد و تومورهاى بزرگتر را تسکين داد. اين روش بهويژه در درمان سرطانهاى مسدودکنندهٔ رکتال، به تنهائى يا همراه با جراحى و پرتودرمانى مفيد است.
روشهاى تسکينى
کولوستومى انحرافى براى سرطان رکتال مسدودکنندهاى انجام مىشود که نتوان آن را با جراحى خارج کرد.
پرتودرمانى
براى سرطانهاى کوچک، بهتنهائى يا همراه با خارجکردن جراحى استفاده مىشود. پرتودرمانى خارجى بهنحو وسيعى در بيماران دچار ضايعات ثابت حجيم که بهنظر غيرقابل جراحى مىرسند، بهکار برده مىشود.
درمان کمکى
شيمىدرمانى و پرتودرمانى بهعنوان روشهائى کمکى در کنار برداشتن سرطان رودهٔ بزرگ با جراحي، بهنحو وسيعى مورد بررسى قرار گرفتهاند.