کولوستومی عرضی

کولوستومى براى منظورهاى زير ساخته مى‌شود: ۱. کاستن از فشار کولون دچار انسداد؛ ۲. منحرف‌کردن جريان مدفوع در جريان آماده کردن براى رزکسيون يک ضايعهٔ التهابي، انسدادي، يا ناشى از سوراخ‌شدگي، يا به‌دنبال آسيب تروماتيک؛ ۳. عمل‌کردن به‌عنوان نقطهٔ تخليهٔ مدفوع زمانى‌که کولون ديستال يا رکتوم برداشته شده باشند؛ و ۴. محافظت از آناستوموز ديستال به‌دنبال رزکسيون. اگر يک حلقه يا هر دو انتهاى کولون از بدن خارج شود، کولوستومى دولول، و اگر تنها يک سر بيرون آورده شود، يک لول خواهد بود.

رايج‌ترين کولوستومى دائمى کولوستومى سيگموئيد (ايلياک) است که در زمان رزکسيون شکمى - پرينه‌آل براى سرطان رکتوم ساخته مى‌شود. چنين کولوستومى‌اى به‌جز از نظر مسير تخليهٔ مدفوع، با يک زندگى طبيعى سازگار است. کولوستومى سيگموئيد مدفوع را تقريباً يک بار در روز دفع مى‌کند.

کولوستومى عرضى

را در صورت امکان نبايد به‌عنوان يک استوماى دائمى ساخت. برخلاف کولوستومى سيگموئيد، کولوستومى عرضى 'مرطوب' است - يعنى به‌طور مکرر مواد دفعى نيمه مايع دفع مى‌کند - و معمولاً نياز به‌وسيله کولوستومى دارد. اين استوماها حجيم، بدبو، و ادارهٔ آنها بسيار مشکل است.

مجموع ميزان عوارض کولوستومى‌ها ۲۰% است و ۱۵% آنها نيازمند اصلاح جراحى هستند. فتق مزمن مجاور کولوستومى عارضه‌اى شايع است؛ اين عارضه به‌ اين علت رخ مى‌دهد که گشودگى ديوارهٔ شکم با گذشت زمان بزرگ مى‌شود و به کولون، امنتوم يا رودهٔ باريک اجازه مى‌دهد که از کنار کولوستومى هرنيه شوند. فتق - وپرولاپس - در بيماران چاق بيشتر رخ مى‌دهند. با بالغ‌کردن کولوستومى [دوختن لبه‌هاى مخاط به پوست] مانند ايلئوستومى روى تخت عمل، مى‌توان تا حد زيادى از ايجاد تنگى اجتناب کرد.