اختلالات انقباضی عروق

اختلالات انقباضى عروق (vasoconstrictive) با ناپايدارى غيرطبيعى سيستم عصبى سمپاتيک مشخص مى‌شود که سمت سرخرگى و سياهرگى بستر مويرگى را درگير مى‌کند و باعث کاهش جريان خون پوستى مى‌شود. جريان کند خون بدون اکسيژن باعث سيانوز پوست، سردي، کرختي، و درد مى‌شود.

قرار گرفتن در معرض سرما يا استرس عاطفى مى‌تواند زمينه‌ساز سندرم رينو شود. اين سندرم شامل رنگ‌پريدگي، سيانوز، و سپس قرمزى به‌دنبال قرارگرفتن در معرض سرما است و تظاهر قابل رؤيت انقباض عروق، کندى جريان، و گشادى رفلکسى عروق است. سندرم رينو ممکن است به‌دنبال سيرى بدخيم يا خوش‌خيم رخ دهد و با بسيارى از حالات از جمله اختلالات ايمنى و بافت همبند (مانند اسکلرودرما، SLE، پلى‌ميوزيت، واسکوليت ناشى از دارو)، بيمارى سرخرگى انسدادى غيرايمنى (مانند ديابت قندي، ترومبوآنژئيت)؛ تروماى شغلى (مثلاً آسيب ناشى از لرزش، آسيب سرمائي)؛ و اختلالات ديگر (مانند آگلوتينين‌هاى سرمائي، نارسائى مزمن کليوي، نئوپلازي) همراه باشد.

اگر علت زمينه‌اى اختلالى تغييرناپذير باشد (مانند بيمارى عروق کلاژن)، سمپاتکتومى گردنى هيچ اثر پايدارى ندارد. اگر علت موقت يا درمان‌پذير بود (مانند آمبولي) ممکن است سمپاتکتومى مفيد باشد تمام بيماران مبتلا به سندرم رينود بايد از سرما، تنباکو، قرص‌هاى ضدبارداري، داروهاى مهارکنندهٔ بتا - آدرنرژيک، و ترکيبات ارگوتامين بپرهيزند.

آکروسيانوز

يک اختلال انقباضى عروقى مرتبط با سندرم رينو است که عمدتاً محدود به زنان جوان مى‌باشد. اين اختلال با سيانوز پايدار دست‌ها و پاها مشخص مى‌شود. در شکل شديدتر آن، کرختى و درد هم وجود دارند. تغييرات با تماس با محيط گرم ناپديد مى‌شوند. معاينه در اتاق سرد، سيانوز قرينهٔ منتشر، سردي، و گاه هيپرهيدروز دست‌ها و پاها را نشان مى‌دهد. سينانوز پوست ساق، ران يا ساعد معمولاً الگوئى شبکه‌اى دارد و ليودورتيکولاريس (livedo reticularis) و کوتيس مارموراتا (cutis marmorata) ناميده شده است. نبض‌هاى محيطى ممکن است در سرما ضعيف شوند ولى با گرم‌شدن به‌حالت طبيعى بازگردند. تست آلن ممکن است پاسخى طبيعى را نشان دهد، ولى در بيمارانى که انقباض خصوصاً شديد عروق دارند، بازگشت رنگ کند ولى يکدست است (در قياس با بازگشت غيريکدست رنگ در بيماران دچار اسکلرودرما و ترومبوآنژئيت انسدادي.