آمپوتاسیون فوری یا اورژانس

انسداد حاد سرخرگى

در بيشتر بيماران مبتلا به انسداد حاد سرخرگي، جريان خون سرخرگى را مى‌توان با جراحى بازگرداند، ولى زمانى‌که نتوان جريان خون را احياء کرد و اندام مرده باشد، قطع عضو فورى (urgent) يا اورژانس (emergency) لازم است. درجهٔ فوريت عمل را وسعت ايسکمي، تودهٔ عضلهٔ ايسکميک، مقدار درد، و وجود سميت و عفونت سيستميک تعيين مى‌کنند. اگر بافت ايسکميک يا نکروزه کم باشد، مى‌توان قطع عضو را تا زمان مشخص‌شدن مرز بين بافت زنده و غيرزنده عقب انداخت؛ اين امر معمولاً پس از يک يا دو روز رخ مى‌دهد. اين کار امکان ايجاد حداکثر گردش خون جانبى را فراهم مى‌کند و احتمال اين را که يک آمپوتاسيون محدود ترميم يابد، افزايش مى‌دهد. زمانى‌که بهبود گردش خون متوقف شود يا سميت رخ دهد، بايد آمپوتاسيون بلافاصله انجام شود. هرچه تخريب بافتى وسيع‌تر باشد، خطر سميت جدى با عقب‌انداختن آمپوتاسيون بيشتر خواهد بود. يافته‌هاى سميت شامل بدتر شدن علائم حياتي، گيجي، ميوگلوبينوري، نارسائى کليوي، و سپسيس مى‌شود که آمپوتاسيون اورژانس را ايجاب مى‌کنند.

آسيب و له‌شدگى

فقط در موارد آسيب عصبى عمده و شديد همراه با له‌شدگى و آسيب عروقى و استخوانى مى‌توان آمپوتاسيون اوليه را در نظر گرفت زيرا پائى که از نظر عصبى بى‌فايده باشد، ارزش حفظ‌کردن ندارد.