پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

گلیوبلاستوم مولتی‌فورم


گليوم‌ها ۴۰ تا ۵۰ درصد تومورهاى داخل جمجمه‌اى را شامل مى‌شوند که اين رقم شامل گليوم‌هاى اوليه و متاستاتيک در همهٔ رده‌هاى سنى مى‌شود.
آستروسيتوم و اليگودندروگليوم‌ها پراکندگى وسيعى در نقاط مختلف مغز مى‌توانند داشته باشند اما به‌طور عمده در مادهٔ سفيد مغز، يافت مى‌شوند. چون آستروسيت‌ها و اليگودندروسيت‌ها در مادهٔ سفيد ارجحيت دارند. اپانديموم‌ها از سلول‌هاى اپانديمال که ديوارهٔ بطن‌ها و کانال مرکزى را مفروش مى‌کنند، منشاء مى‌گيرند. مدولوبلاستوم‌ها که جزء تومورهاى اوليهٔ نورواکتودرمال دوران کودکى Primitive neuroectodermal tumor of childhood) PNET) دسته‌بندى مى‌شوند احتمالاً از باقى‌ماندهٔ سلول‌هاى جنينى در مخچه منشاء مى‌گيرند.
  آستروسيتوم
اين نئوپلاسم‌ها رشد آهسته‌اى دارند و در بالغين بيشتر در دهه‌هاى سوم و چهارم زندگى مشاهده مى‌شوند و بيشتر در لوب‌هاى فرونتال، پاريتال و تمپورال مى‌باشند.
  آستروسيتوم آناپلاستيک
اين تومور بدخيمى بالاترى نسبت به آستروسيتوم با تمايز سلولى خوب دارد ولى نسبت به گليوبلاستوم مولتى‌فورم بدخيمى‌ آن، کمتر است.
  گليوبلاستوم مولتى‌فورم
علاوه بر اينکه شايع‌ترين گليوم مى‌باشد هم از لحاظ بيولوژيک و هم از لحاظ بافت‌شناسى بدخيم‌ترين نوع آستروسيتوم است. از لحاظ بافت‌شناسى در اين تومور، نکروز، نئووسکولاريتي، اشکال ميتوزي، نماى نردبانى کاذب مشاهده مى‌شود. اين تومورها از راه CSF مى‌توانند متاستاز بدهند.
بقاء متوسط از زمان تشخيص، بعد از درمان با رادياسيون و شيمى‌درمانى حدود ۵۲ هفته مى‌باشد در حالى‌که بقاء آستروسيتوم آناپلاستيک به‌طور متوسط از زمان تشخيص ۲ تا ۵ سال است.
  اوليگودندروگليوم
اين تومورها رشد آهسته‌اى دارند و اغلب سبب نشانه‌هاى فوکال بلندمدت (مثل تشنج‌هاى فوکال) مى‌شوند. شايع‌ترين محل منشاء اين تومورها نيمکره‌هاى مغزى به‌خصوص لوب‌فرونتال مى‌باشد. اغلب موارد اين تومورها در بالغين است و در بيش از ۹۰ درصد موارد کلسيفيکاسيون قابل مشاهده در گرافى راديولوژى مشاهده مى‌شود.
  اپانديموم
اغلب اپانديموم‌ها، رشد آهسته‌اى دارند و داراى حدود مشخصى هستند، اين تومورها در بالغين ناشايع هستند. اپانديموم‌هائى که در نيمکره‌هاى مغزى قرار دارند (۴۰ درصد موارد) ممکن است در داخل بافت مغز پيشرفت کنند و بين تمام گروه‌هاى سني، شيوع برابرى دارند. اپانديموم‌هاى بطن چهارم اغلب در دههٔ اول زندگى بروز مى‌کنند و شايع‌ترين دستهٔ منفرد اپانديموم‌هاى اينفراتنتوريال مى‌باشند (۹۰ درصد). اپانديموم‌هاى اينفراتنتوريال علائم بالينى و راديوگرافيکى ايجاد مى‌کنند که ناشى از افزايش فشار داخل جمجمه‌اى (ICP) است که به علت انسداد راه‌هاى گردش CSF مى‌باشد. اگر رزکسيون کامل تومور توسط عمل جراحى قابل انجام باشد، پيش‌آگهى خيلى بهتر خواهد بود.
  پاپيلوم شبکه کوروئيد
اين تومورها از لحاظ جنين‌شناسى به اپانديم مربوط هستند و اغلب داراى رشدى آهسته مى‌باشند و در کودکان بيشترين شيوع را دارند (دههٔ اول زندگي). فرم‌هاى بدخيم (کارسينوماهاى شبکهٔ کوروئيد) هم رخ مى‌دهند و پيش‌آگهى آنها بسيار بد مى‌باشد. شايع‌ترين محل، بطن چهارم است (بيش از نيمى از موارد) و محل بعدى شايع بطن چپ جانبى است. اين تومورها مى‌توانند سبب هيدروسفالى شوند که يا به‌علت انسداد بطن و يا به‌علت افزايش توليد CSF مى‌باشد.
  مدولوبلاستوم
اين تومور در مخچه يافت مى‌شود. مدولوبلاستوم شايع‌ترين تومور مغزى دوران کودکى است. مدولوبلاستوم‌ها در کودکان بيشتر ورميس مخچه و در نوجوان و بالغين بيشتر در نيمکره‌هاى مخچه مشاهده مى‌شوند. اين تومورها تمايل زيادى به انتشار از راه CSF دارند. اين تومورها نسبت به اشعه بسيار حساس هستند.


همچنین مشاهده کنید